Dituria vlen me teper se tere thesaret e tokes dhe kerkimi i saj eshte shume me i veshtire
Te gjithe ne kemi autoret tane te preferuar, apo jo? Une kam disa, por ne momente kur dua te qetesohem me pelqen te bej nje "pauze" duke lexuar dicka nga Dostojevski. Oh, sa me pelqen te eci krah per krah tij neper sallonet madheshtore te aristokracise Ruse dhe te admiroj tablote antike qe zbukurojne muret e larta. Pse jo te shijoj edhe modelet e fustaneve te zonjave apo te konteshave, sikunder edhe krehjet e modes se fundit. Po te jem me fat mund te rastis edhe ne ndonje ballo.
Dostojevski sikunder cdo njeri dhe shkrimtar tjeter, padyshim qe ka pasur autoret e vet te preferuar. Sot po sjell ne blogun tim per kuriozitetin dhe kenaqesine e perbashket nje pjese te cilen Dostojevski e lexonte.
Ju ftoj ta lexoni, ta shijoni, pse jo edhe te meditoni mbi te, sikunder bera edhe une.
Mikesha juaj e cajit,
Edi :-))
" Me siguri ka nje miniere per argjendin dhe nje vend ku behet rafinimi i arit. Hekuri nxirret nga toka dhe guri i shkrire jep bakrin. Njeriu i jep fund territ dhe hulumton thellesite me te medha ne kerkim te gureve te varrosur ne terr dhe ne hijen e vdekjes. Ai cel nje pus larg vendbanimit, ne vende te harruara nga kembesoret; jane pezull dh elekunden larg njerezve, Sa per token prej asaj del buka, por nga poshte eshte e trazuar nga zjarri. Guret a saj jane banesa e safireve dhe permbajne pluhur ari.
Njeriu hap galeri nder shkembinj dhe syri i tij sheh gjithshka qe eshte e cmuar. Ze rrjedhat ujore qe te mos rrjedhin dhe nxjerr ne drite gjerat e fshehura.
Po ku mund ta gjesh diturine dhe ku eshte vendi i zgjuarsise? njeriu nuk ua di vleren dhe ajo nuk gjendet mbi token e te gjalleve. Humnera thote; "Nuk eshte tek une", deti thote; "Nuk qendron prane meje".
Nuk perftohet duke e kembyer me ar te rafinuar as blihet duke peshuar argjend. Ari dhe kristali nuk mund te barazohen me te dhe nuk kembehet me ene ari te kulluar.
Korali dhe kristali as qe meritojne te permenden; vlera e diturise eshte me e madhe se margaritaret. Topazi i Etiopise nuk mund te barazohet dhe nuk mund te vleresohet me ar te kulluar. Por atehere nga rrjedh dituria dhe ku e ka seline zgjuarsia?
Ajo u fshihet syve te cdo te gjalli, eshte e mbuluar pe zogjte e qiellit. Abadoni dhe vdekja thone:"Kemi degjuar te flitet per te me veshet tona".
Vetem Perendia njeh rrugen e saj, vetem Ai e di se ku ndodhet, sepse Ai ve re skajet e tokes dhe sheh tere ato qe ndodhen nen qiejt.
Kur caktoi peshen e eres dhe u caktoi ujerave nje mase, kur beri nje ligj per shiun dhe nje rruge per vetetimen e bubullimave, atehere pa dhe e tregoi, e vendosi madje e hetoi dhe i tha njeriut: "Ja. te kesh frike nga Zoti, kjo eshte dituri dhe, t'i largohesh se keqes kjo eshte zgjuarsi".
Saturday, February 27, 2010
Friday, February 26, 2010
Ne dhimbje
Miremengjes:-)
Ahaaa, sot jam gdhire me dhimbje te tmerrshme. Me ka dhembur nofulla e djathte dhe veshi i djathte per shtatedhjete e dy ore dhe nuk po arrija ta kuptoja dot nese shkaku paresor ishte veshi apo ndonje dhemb.
Provova qetesues per dhimbjen e dhembit/nofulles, por pa sukses. Atehere fillova te trajtoja veshin me pika qetesuese. As kjo terapi nuk funksionoi qe ne fillim. Vetem pas nje dite dhimbja filloi te lehtesohej disi me hope.
"Odiseja" e llahtares time vazhdoi pasi fyti filloi te me enjtej dhe te me dhimbte. Atehere nje mendim me beri te marr nje ndricues dore dhe te shkoj perpara pasqyres se tualetit. C'te shoh? Bajamet e mia "kane marre per kot" dhe jane katandisur ne nje gjendje te frikshme qe ne gjuhen mjekesore quhet "tonsilit".
Me ze paniku. Jo per gjendjen time, jo. Panikohem, se ku do te vete qe te vizitohem. Ambulancat dhe spitalet jane = MOS O ZOT!!!!
Kam kaluar eksperienca te tmerrshme me sherbimin shendetesor ndaj nuk dua te bie me kembet e mia ne duart e "kasapeve".
Secili mjek te jep nje diagnoze krejt ndryshe nga mjeku tjeter, per te mos hapur ketu kapitullin e mjekimeve.
Mjere ne qe nuk kemi nje sherbim mjekesor per te qene, qe kur te ze dhimbja te duhet te behesh doktor i vetes, per te mos rene ne duart "e vampireve te etur per para".
Mjere ne, qe i varim shpresat tek interneti dhe librat e blere jashte vendit, sepse per shumicen e mjekeve, librat e fundit qe kane lexuar jane leksionet e kohes kur kane qene studente ne vitin 1960.
Nuk po "i fus te gjithe ne nje thes", por shumica bejne pjese ne kete kategori.
Tani po shkoj ne farmaci te marr mjekimin qe vetem une e di sesi arrita ta siguroj.
Ju uroj shendet te plot dhe shume buzeqeshje:-)
Dashamiresisht,
Edi Gogu
Ahaaa, sot jam gdhire me dhimbje te tmerrshme. Me ka dhembur nofulla e djathte dhe veshi i djathte per shtatedhjete e dy ore dhe nuk po arrija ta kuptoja dot nese shkaku paresor ishte veshi apo ndonje dhemb.
Provova qetesues per dhimbjen e dhembit/nofulles, por pa sukses. Atehere fillova te trajtoja veshin me pika qetesuese. As kjo terapi nuk funksionoi qe ne fillim. Vetem pas nje dite dhimbja filloi te lehtesohej disi me hope.
"Odiseja" e llahtares time vazhdoi pasi fyti filloi te me enjtej dhe te me dhimbte. Atehere nje mendim me beri te marr nje ndricues dore dhe te shkoj perpara pasqyres se tualetit. C'te shoh? Bajamet e mia "kane marre per kot" dhe jane katandisur ne nje gjendje te frikshme qe ne gjuhen mjekesore quhet "tonsilit".
Me ze paniku. Jo per gjendjen time, jo. Panikohem, se ku do te vete qe te vizitohem. Ambulancat dhe spitalet jane = MOS O ZOT!!!!
Kam kaluar eksperienca te tmerrshme me sherbimin shendetesor ndaj nuk dua te bie me kembet e mia ne duart e "kasapeve".
Secili mjek te jep nje diagnoze krejt ndryshe nga mjeku tjeter, per te mos hapur ketu kapitullin e mjekimeve.
Mjere ne qe nuk kemi nje sherbim mjekesor per te qene, qe kur te ze dhimbja te duhet te behesh doktor i vetes, per te mos rene ne duart "e vampireve te etur per para".
Mjere ne, qe i varim shpresat tek interneti dhe librat e blere jashte vendit, sepse per shumicen e mjekeve, librat e fundit qe kane lexuar jane leksionet e kohes kur kane qene studente ne vitin 1960.
Nuk po "i fus te gjithe ne nje thes", por shumica bejne pjese ne kete kategori.
Tani po shkoj ne farmaci te marr mjekimin qe vetem une e di sesi arrita ta siguroj.
Ju uroj shendet te plot dhe shume buzeqeshje:-)
Dashamiresisht,
Edi Gogu
Wednesday, February 24, 2010
23 si Piter Pani
Miremengjes te dashura mikesha!
Sot jam zgjuar me ca ide(ra) te cuditshme ne koke. Ato me verdallosen e nuk me lene te qete. Keshtu qe po i shkruaj me mire dhe mbase "shpetoj" prej tyre.
Po ja, po mendoja qe ditet iken njera pas tjetres dhe ne e kuptojme kete gje me se miri kur kalendari shenjon nje vit te ri apo kur ne fryjme qirinjte e ditelindjes mbi torte dhe kuptojme qe "jemi rritur" edhe nje vit me shume.
Mbreme ne prag te pervjetorit te ditelindjes sime po mendoja se numri i viteve qe do te festoj sot nuk ka fare lidhje me gjendjen time shpirterore apo fizike dhe mendore. Mua me duket sikur nuk kam ndryshuar fare dhe ato vite me "jane shtuar" gabimisht.
Nuk eshte se jane shume ne fund te fundit, por me vjen cudi sepse une ndihem po njesoj si jam ndjere kur kam qene 23 vjec.
E keshtu me rradhe filloj te mendoj per vitet dhe per gjithcka qe kam perjetuar, shijuar, mesuar dhe lene pas ne kete udhetim te larmishem.
Jeta eshte nje fjale e lakuar per te mire dhe per te keq, e fajesuar dhe e cilesuar si nje bishe e pameshirshme, nderkohe qe eshte nje dhurate e cmuar vleren e se ciles e kuptojme vetem atehere kur "sipari" yne fillon te ulet.
Ne kete dite, gezoj per njerezit e shtrenjte te cilet i japin kuptim jetes sime. Jam e bindur se edhe njeqind vjece une do te ndihem po njesoj, megjithese do te dukem pakez ndryshe ne pasqyre.
E di qe gjithmone do te ekzistoje nje mosperputhje mes numrit te viteve dhe menyres sesi ndihem une brenda shpirtit tim. Ndaj kur t'ju pyesin sesa vjec jeni, pergjigjuni aq vjec sa ndhiheni ju se jeni.
Kam frike se une do te mbetem si Piter Pani ne nje moshe te caktuar dhe nuk do te rritem me. Une do te jem perhere Piter Pani 23 vjec :-)))
Paci nje dite plot buzagaz :-)
E juaja,
edi gogu
Sot jam zgjuar me ca ide(ra) te cuditshme ne koke. Ato me verdallosen e nuk me lene te qete. Keshtu qe po i shkruaj me mire dhe mbase "shpetoj" prej tyre.
Po ja, po mendoja qe ditet iken njera pas tjetres dhe ne e kuptojme kete gje me se miri kur kalendari shenjon nje vit te ri apo kur ne fryjme qirinjte e ditelindjes mbi torte dhe kuptojme qe "jemi rritur" edhe nje vit me shume.
Mbreme ne prag te pervjetorit te ditelindjes sime po mendoja se numri i viteve qe do te festoj sot nuk ka fare lidhje me gjendjen time shpirterore apo fizike dhe mendore. Mua me duket sikur nuk kam ndryshuar fare dhe ato vite me "jane shtuar" gabimisht.
Nuk eshte se jane shume ne fund te fundit, por me vjen cudi sepse une ndihem po njesoj si jam ndjere kur kam qene 23 vjec.
E keshtu me rradhe filloj te mendoj per vitet dhe per gjithcka qe kam perjetuar, shijuar, mesuar dhe lene pas ne kete udhetim te larmishem.
Jeta eshte nje fjale e lakuar per te mire dhe per te keq, e fajesuar dhe e cilesuar si nje bishe e pameshirshme, nderkohe qe eshte nje dhurate e cmuar vleren e se ciles e kuptojme vetem atehere kur "sipari" yne fillon te ulet.
Ne kete dite, gezoj per njerezit e shtrenjte te cilet i japin kuptim jetes sime. Jam e bindur se edhe njeqind vjece une do te ndihem po njesoj, megjithese do te dukem pakez ndryshe ne pasqyre.
E di qe gjithmone do te ekzistoje nje mosperputhje mes numrit te viteve dhe menyres sesi ndihem une brenda shpirtit tim. Ndaj kur t'ju pyesin sesa vjec jeni, pergjigjuni aq vjec sa ndhiheni ju se jeni.
Kam frike se une do te mbetem si Piter Pani ne nje moshe te caktuar dhe nuk do te rritem me. Une do te jem perhere Piter Pani 23 vjec :-)))
Paci nje dite plot buzagaz :-)
E juaja,
edi gogu
Tuesday, February 23, 2010
Bio
Miredita,
Sot u vonova pak per pershendetjen tone te mengjesit. Jo, cajin nuk e lashe pa e shijuar. Nje filxhan me caj bliri te rigjeneron fuqite dhe te zgjon ne nje mengjes te pergjumur shkurti, si ky i sotmi. Mjafton uje i vluar dhe caj bliri (gjethe) dhe pas 4 minutash keni nje caj te mrekullueshem aromatik, i cili eshte mjaft i mire edhe per problemet e rrugeve te siperme te frymemarrjes apo kur ke marre ndonje te ftohte.
Me pas nxitova per ne tregun e perimeve per te bere nje furnizim "BIO" per familjen time. Eshte shume e rendesishme qe te mund te furnizosh familjen tende me perime dhe fruta BIO. Tezgat e tregut jane te mbushura me fruta dhe perime shume ngjyreshe, por jo te gjitha shijojne.
Ato jane shume terheqese per syrin, por nuk e "terheqin" gojen dhe stomakun ne te njejten menyre. Goja eshte e para testuese e nje shije artificiale. Menjehere pas kafshates se pare te nje molle te ngjashme me ate te Borebardhes, fytyra rrudhet nga pakenaqesia dhe zhgenjimi.
Nje sekret te vogel dua t'jua them atyre qe nuk e dine; mos u genjeni nga perimet me shume ngjyra te theksuara apo me forma te ekzagjeruara. Kerkoni neper tezga apo edhe jashte tregut per ato nenat nga fshati qe shesin molle pak me te vogla apo me te deformuara, por ama qe i kane prodhime te kopshtit te tyre.
Te njejten gje, beni edhe me frutat dhe perimet e tjera. Mundohuni te gjeni perime vendi, me pak "joshese" per syrin, por qe jane terheqese per stomakun.
Shume prej ketyre frutave dhe perimeve te "trukuara" jane te rritura me injektime hormonesh apo substancash te tjera te cilat e demtojne organizmin tone.
Me teper kujdes, duhet te tregojne familjet qe kane femije te vegjel.
Nderkohe une preferoj qe ne familje te lexojme literature "BIO", te shihen programe edukuese "BIO", te degjohet muzike "BIO", te kryhen aktivitete "BIO". Pra cdo gje te jete sa me e shendetshme qe te mundemi per te pasur nje shendet fizik, mendor dhe shpirteror "BIO".
Eshte shume e rendesishme, qe te jetojme nje stil jetese "BIO", ne menyre qe femijet tane ta aspirojne te jetuarit "BIO" qe ne vogeli. :-)
Nderkohe me duhet te vazhdoj me punet e tjera. Shkruhemi serish neser ne mengjes.
Deri atehere ju uroj nje dite sa me "BIO" :-)
Miqesisht,
Edi Gogu
Sot u vonova pak per pershendetjen tone te mengjesit. Jo, cajin nuk e lashe pa e shijuar. Nje filxhan me caj bliri te rigjeneron fuqite dhe te zgjon ne nje mengjes te pergjumur shkurti, si ky i sotmi. Mjafton uje i vluar dhe caj bliri (gjethe) dhe pas 4 minutash keni nje caj te mrekullueshem aromatik, i cili eshte mjaft i mire edhe per problemet e rrugeve te siperme te frymemarrjes apo kur ke marre ndonje te ftohte.
Me pas nxitova per ne tregun e perimeve per te bere nje furnizim "BIO" per familjen time. Eshte shume e rendesishme qe te mund te furnizosh familjen tende me perime dhe fruta BIO. Tezgat e tregut jane te mbushura me fruta dhe perime shume ngjyreshe, por jo te gjitha shijojne.
Ato jane shume terheqese per syrin, por nuk e "terheqin" gojen dhe stomakun ne te njejten menyre. Goja eshte e para testuese e nje shije artificiale. Menjehere pas kafshates se pare te nje molle te ngjashme me ate te Borebardhes, fytyra rrudhet nga pakenaqesia dhe zhgenjimi.
Nje sekret te vogel dua t'jua them atyre qe nuk e dine; mos u genjeni nga perimet me shume ngjyra te theksuara apo me forma te ekzagjeruara. Kerkoni neper tezga apo edhe jashte tregut per ato nenat nga fshati qe shesin molle pak me te vogla apo me te deformuara, por ama qe i kane prodhime te kopshtit te tyre.
Te njejten gje, beni edhe me frutat dhe perimet e tjera. Mundohuni te gjeni perime vendi, me pak "joshese" per syrin, por qe jane terheqese per stomakun.
Shume prej ketyre frutave dhe perimeve te "trukuara" jane te rritura me injektime hormonesh apo substancash te tjera te cilat e demtojne organizmin tone.
Me teper kujdes, duhet te tregojne familjet qe kane femije te vegjel.
Nderkohe une preferoj qe ne familje te lexojme literature "BIO", te shihen programe edukuese "BIO", te degjohet muzike "BIO", te kryhen aktivitete "BIO". Pra cdo gje te jete sa me e shendetshme qe te mundemi per te pasur nje shendet fizik, mendor dhe shpirteror "BIO".
Eshte shume e rendesishme, qe te jetojme nje stil jetese "BIO", ne menyre qe femijet tane ta aspirojne te jetuarit "BIO" qe ne vogeli. :-)
Nderkohe me duhet te vazhdoj me punet e tjera. Shkruhemi serish neser ne mengjes.
Deri atehere ju uroj nje dite sa me "BIO" :-)
Miqesisht,
Edi Gogu
Monday, February 22, 2010
Ne udhekryq
Nxitoj sepse jam vone. Jam vone per ne destinacionin tim. Hedh syte drejt semaforit dhe ai shenjon i kuq. Oh, jooo!- them me vete ose me mire neper dhembe.
Kur je disi vone edhe te qindtat e sekondes te duken te cmuara si prej ari. Makinat vershojne si te terbuara njera pas tjetres dhe duket sikur ndersa largohen marrin edhe fillin e mendimeve te mia dhe e terheqin me vete.
Sa here gjate jetes sime jam ndodhur ne udhekryq? Pastaj mendoj se cfare mund te quhet nje udhekryq? Me pas perpiqem te kategorizoj udhekryqet; ne te medhenj dhe ne dytesore.
Nje gje ama eshte e sigurt. Kur ndodhesh ne nje udhekryq duhet ta mendosh mire apo ta ndash mendjen mire se cilin drejtim do te marresh. Nese je duke udhetuar me shpejtesi me automjet nuk mund te ndalosh e te vrasesh mendjen ne mes te udhekryqit. Mendjen duhet ta kesh ndare qe me pare se te hyje ne udhekryq, sepse pasojat e vendimmarrjes se castit mund te jene fatale.
Ka edhe rastet kur te ndodhurit ne nje udhekryq te "ben esell" dhe te ndihmon te sqarosh veten tende. Ndoshta perballje me drejtimet e sakta te "udhekryqit" dhe destinacionet perfundimtare te tyre ta krijojne kete efekt.
Ndonjehere te duhet te gjendesh ne nje udhekryq qe te te hapen syte qe udha jote nuk eshte ajo per ku je nisur. Destinacioni yt eshte krejt i ndryshem.
Nje njeriu te rritur i duhet te marre ne dite mesatarisht dhjete mije vendime. Disa jane te rendesishme disa jane krejt te zakonshme. Disa kane lidhje me udhekryqe tokesore e disa te tjere me udhekryqe jetesore. Ne fund te fundit jane vendime.
Une po e marr nje te tille nderkohe. Po leviz nga monitori dhe po vazhdoj me punet e tjera te shumta te dites, per tu ritakuar serish neser per caj.
Deri atehere kalofshi mire dhe qofshi ne paqe:-)
Miqesisht,
Edi Gogu
Kur je disi vone edhe te qindtat e sekondes te duken te cmuara si prej ari. Makinat vershojne si te terbuara njera pas tjetres dhe duket sikur ndersa largohen marrin edhe fillin e mendimeve te mia dhe e terheqin me vete.
Sa here gjate jetes sime jam ndodhur ne udhekryq? Pastaj mendoj se cfare mund te quhet nje udhekryq? Me pas perpiqem te kategorizoj udhekryqet; ne te medhenj dhe ne dytesore.
Nje gje ama eshte e sigurt. Kur ndodhesh ne nje udhekryq duhet ta mendosh mire apo ta ndash mendjen mire se cilin drejtim do te marresh. Nese je duke udhetuar me shpejtesi me automjet nuk mund te ndalosh e te vrasesh mendjen ne mes te udhekryqit. Mendjen duhet ta kesh ndare qe me pare se te hyje ne udhekryq, sepse pasojat e vendimmarrjes se castit mund te jene fatale.
Ka edhe rastet kur te ndodhurit ne nje udhekryq te "ben esell" dhe te ndihmon te sqarosh veten tende. Ndoshta perballje me drejtimet e sakta te "udhekryqit" dhe destinacionet perfundimtare te tyre ta krijojne kete efekt.
Ndonjehere te duhet te gjendesh ne nje udhekryq qe te te hapen syte qe udha jote nuk eshte ajo per ku je nisur. Destinacioni yt eshte krejt i ndryshem.
Nje njeriu te rritur i duhet te marre ne dite mesatarisht dhjete mije vendime. Disa jane te rendesishme disa jane krejt te zakonshme. Disa kane lidhje me udhekryqe tokesore e disa te tjere me udhekryqe jetesore. Ne fund te fundit jane vendime.
Une po e marr nje te tille nderkohe. Po leviz nga monitori dhe po vazhdoj me punet e tjera te shumta te dites, per tu ritakuar serish neser per caj.
Deri atehere kalofshi mire dhe qofshi ne paqe:-)
Miqesisht,
Edi Gogu
Saturday, February 20, 2010
Mungese qellimi:-(
Pershendetje "fundjave",
Ne fakt keto pershendetjet e fundjaves jane pak me ndryshe nga ato te diteve te tjera, pasi "jane me te shplodhura, me te ngeshme dhe padyshim me te rehatuara":-)
Mbreme ju premtova disa miqve te mi se receten e re te cajit qe kisha shpikur do ta postoja ketu qe edhe ata te mund ta provonin ne shtepite e tyre dhe ta shijonin. Do t'ua jap sekretin, por me nje kusht shume te vogel. Te me shkruani komente dhe mendimet tuaja ne lidhje me shijen e cajit. Se shpejti do t'u postoj edhe receta te tjera. Kur? Sapo te kem sajuar ndonje te re. Ju premtoj!!!!
RECETA E CAJIT TE EDIT
Nje gjysem luge caji e vogel me caj jeshil gjethe (preferohet me shume se caji me bustine, por edhe bustina perdoret nese nuk ke caj gjethe) hidhet ne ujin e vluar me pare dhe lihet e mbuluar per 3 minuta. Nderkohe ne kete enen (cajnik) qe hedhim ujin e vluar dhe cajin shtojme nje shkop kanelle, 3 kokrra karafil dhe 2 feta mandarina te prera holle. Nese keni mund te shtoni edhe tri apo kater gjetha caj bliri.
Kullohet dhe hidhet ne nje filxhan te madh. Une e pi ashtu si eshte (per ti ndiere te gjitha aromat e paprekura nga embelsia e sheqerit), por ju sipas preferences mund ta embelsosh me shume pak sheqer.
JU BEFTE MIRE!
Gjithmone (e them per veten time) nje filxhan caji me ben te mendoj. Jo se ka ai ndonje veti magjike, por se koha per te pire nje filxhan caj eshte nje moment qe une e zgjedh si nje cast relaksi apo meditimi. E ne kete moment me behen bashke mendimet e mia se bashku me pamjet qe shoh tej xhamit te dritares.
Njerez, shume njerez qe ecin nga te gjitha anet. Njerez te gjatesive te ndryshme, tipa te ndryshem, veshur me ngjyra palltosh apo xhupash nga me te larmishmet. Me pelqen t'i shoh nga lart, sepse me duken si personazhe ne miniature qe sa me lart te ngjiesh e sheh me sakte vendmberritjen e tyre.
Ka edhe nga ata ( keta jane pjesa me e madhe e kalimtareve) qe nuk nxitojne per askund. Ata kane kohe me bollek. Kane shume kohe. Mbarojne nje kafe dhe ulen ne tjetren, e serish ne nje tjeter e me pas e njejta gje deri vone ne darke.
Keta njerez qe e kane kohen me bollek jane shume, shume, shume.
Mbaj mend nje dite ndersa kthehesha nga shkolla e femijeve dhe prisja ne trafik qe degjova ne radio nje interviste midis nje gazetari dhe telefonuesve. Ai i pyeste se me cfare merreshin dhe ata pergjigjeshin njeri pas tjetrit sikur t'i kish mesuar dikush te jepnin te njejten pergjigje : "Hic ja kshu kot" . "-Cfare beni gjate dites?"- pyeste gazetari dhe pergjigjet vertiteshin rreth "Asigjo, dal, ca t'boj".
Tek pyetja " A mendoni per ndonje profesion apo cfare doni te beni ne jete?" vijuan pergjigjet "Jo me', ca profesioni. Ca te dali." Apo vajzat qe pergjigjeshin "Hic me'... do gjen nanji cun, do martohem dhe kaq".
Ndoshta edhe gazetari sikunder edhe une mund te jete cuditur me mungesen e qellimit ne jeten e telefonuesve. Nuk jane vetem ata ne ate gjendje. Kjo gjendje ka infektuar popullsine ne nje shkalle te gjere.
Femijet, adoleshentet, te rinjte tane fatkeqesisht, nuk para degjojne nga ne prinderit shume rreth te pasurit te nje qellimi ne jete. Rendom mendohet se te "zesh nje te dashur" eshte arritja me e madhe vecanerisht nese ndodh qe ne moshen 13 vjecare.
Kjo eshte e frikshme, sepse ne fajesojme te rinjte "qe kane dale duarsh" dhe jane "hazdisur", por jemi ne qe nuk "mbjellim" tek ata nje qellim jetesor qe ata ta kene parasysh pergjate gjithe kohes. Eshte njesoj si me piken e finishit. Nese nuk i mban syte atje, ti nuk e di se ku eshte destinacioni i gares tende.
Vajzat tona do ti "cojme" te martohen qe te mos na "mbeten ne dere"? A i kemi ndihmuar vajzat dhe djemte tane te zbulojne dhe te zhvillojne talentet (gjithkush ka nje talent brenda vetes se tij) e tyre, duke i pajisur ne kete menyre drejt qellimit te jetes se tyre?
Dikush ka dhunti muzikore, dikush shkruan bukur, dikush qendis mire, dikush gatuan mire, dikush eshte marangoz i mire, dikush eshte i dhembshur, nje tjeter pelqen kafshet.
Te dashur miq, le ti ndihmojme femijet tane te gjejne qellim ne jeten e tyre dhe, per momentin nese jane te vegjel jepuni ju qellim ne ditet e tyre.
Jepuni libra te mire per te lexuar, mesojini mesime me vlere, jepuni shembuj te mire nga jeta dhe mesojini ne lidhje me cdo situate te jetes. Mesojini te bejne pune shtepie dhe ta duan punen. Nese do te mesohen me pune qe ne femijeri, nuk do te duan ta "vrasin" kohen kot kur te rriten.
Mungesa e qellimit te "siguron" nje jete pa kuptim.
"Shihemi" neser per caj:-)
Edi Gogu
Ne fakt keto pershendetjet e fundjaves jane pak me ndryshe nga ato te diteve te tjera, pasi "jane me te shplodhura, me te ngeshme dhe padyshim me te rehatuara":-)
Mbreme ju premtova disa miqve te mi se receten e re te cajit qe kisha shpikur do ta postoja ketu qe edhe ata te mund ta provonin ne shtepite e tyre dhe ta shijonin. Do t'ua jap sekretin, por me nje kusht shume te vogel. Te me shkruani komente dhe mendimet tuaja ne lidhje me shijen e cajit. Se shpejti do t'u postoj edhe receta te tjera. Kur? Sapo te kem sajuar ndonje te re. Ju premtoj!!!!
RECETA E CAJIT TE EDIT
Nje gjysem luge caji e vogel me caj jeshil gjethe (preferohet me shume se caji me bustine, por edhe bustina perdoret nese nuk ke caj gjethe) hidhet ne ujin e vluar me pare dhe lihet e mbuluar per 3 minuta. Nderkohe ne kete enen (cajnik) qe hedhim ujin e vluar dhe cajin shtojme nje shkop kanelle, 3 kokrra karafil dhe 2 feta mandarina te prera holle. Nese keni mund te shtoni edhe tri apo kater gjetha caj bliri.
Kullohet dhe hidhet ne nje filxhan te madh. Une e pi ashtu si eshte (per ti ndiere te gjitha aromat e paprekura nga embelsia e sheqerit), por ju sipas preferences mund ta embelsosh me shume pak sheqer.
JU BEFTE MIRE!
Gjithmone (e them per veten time) nje filxhan caji me ben te mendoj. Jo se ka ai ndonje veti magjike, por se koha per te pire nje filxhan caj eshte nje moment qe une e zgjedh si nje cast relaksi apo meditimi. E ne kete moment me behen bashke mendimet e mia se bashku me pamjet qe shoh tej xhamit te dritares.
Njerez, shume njerez qe ecin nga te gjitha anet. Njerez te gjatesive te ndryshme, tipa te ndryshem, veshur me ngjyra palltosh apo xhupash nga me te larmishmet. Me pelqen t'i shoh nga lart, sepse me duken si personazhe ne miniature qe sa me lart te ngjiesh e sheh me sakte vendmberritjen e tyre.
Ka edhe nga ata ( keta jane pjesa me e madhe e kalimtareve) qe nuk nxitojne per askund. Ata kane kohe me bollek. Kane shume kohe. Mbarojne nje kafe dhe ulen ne tjetren, e serish ne nje tjeter e me pas e njejta gje deri vone ne darke.
Keta njerez qe e kane kohen me bollek jane shume, shume, shume.
Mbaj mend nje dite ndersa kthehesha nga shkolla e femijeve dhe prisja ne trafik qe degjova ne radio nje interviste midis nje gazetari dhe telefonuesve. Ai i pyeste se me cfare merreshin dhe ata pergjigjeshin njeri pas tjetrit sikur t'i kish mesuar dikush te jepnin te njejten pergjigje : "Hic ja kshu kot" . "-Cfare beni gjate dites?"- pyeste gazetari dhe pergjigjet vertiteshin rreth "Asigjo, dal, ca t'boj".
Tek pyetja " A mendoni per ndonje profesion apo cfare doni te beni ne jete?" vijuan pergjigjet "Jo me', ca profesioni. Ca te dali." Apo vajzat qe pergjigjeshin "Hic me'... do gjen nanji cun, do martohem dhe kaq".
Ndoshta edhe gazetari sikunder edhe une mund te jete cuditur me mungesen e qellimit ne jeten e telefonuesve. Nuk jane vetem ata ne ate gjendje. Kjo gjendje ka infektuar popullsine ne nje shkalle te gjere.
Femijet, adoleshentet, te rinjte tane fatkeqesisht, nuk para degjojne nga ne prinderit shume rreth te pasurit te nje qellimi ne jete. Rendom mendohet se te "zesh nje te dashur" eshte arritja me e madhe vecanerisht nese ndodh qe ne moshen 13 vjecare.
Kjo eshte e frikshme, sepse ne fajesojme te rinjte "qe kane dale duarsh" dhe jane "hazdisur", por jemi ne qe nuk "mbjellim" tek ata nje qellim jetesor qe ata ta kene parasysh pergjate gjithe kohes. Eshte njesoj si me piken e finishit. Nese nuk i mban syte atje, ti nuk e di se ku eshte destinacioni i gares tende.
Vajzat tona do ti "cojme" te martohen qe te mos na "mbeten ne dere"? A i kemi ndihmuar vajzat dhe djemte tane te zbulojne dhe te zhvillojne talentet (gjithkush ka nje talent brenda vetes se tij) e tyre, duke i pajisur ne kete menyre drejt qellimit te jetes se tyre?
Dikush ka dhunti muzikore, dikush shkruan bukur, dikush qendis mire, dikush gatuan mire, dikush eshte marangoz i mire, dikush eshte i dhembshur, nje tjeter pelqen kafshet.
Te dashur miq, le ti ndihmojme femijet tane te gjejne qellim ne jeten e tyre dhe, per momentin nese jane te vegjel jepuni ju qellim ne ditet e tyre.
Jepuni libra te mire per te lexuar, mesojini mesime me vlere, jepuni shembuj te mire nga jeta dhe mesojini ne lidhje me cdo situate te jetes. Mesojini te bejne pune shtepie dhe ta duan punen. Nese do te mesohen me pune qe ne femijeri, nuk do te duan ta "vrasin" kohen kot kur te rriten.
Mungesa e qellimit te "siguron" nje jete pa kuptim.
"Shihemi" neser per caj:-)
Edi Gogu
Thursday, February 18, 2010
Xhenxhefil dhe nerva te qeta (po mundet)
Miremengjes,
Ju uroj nje dite te premte sa me te mbare shoqeruar me nje filxhan caji xhenxhefili. Xhenxhefili (ginger ne anglisht) njihet dhe rekomandohet si caj qetesues sidomos per rastet kur je i acaruar apo i stresuar. Kerkojeni ne cdo supermarket dhe shijojeni. Une preferoj perzierjen xhenxhefil dhe limon. Hmmm, e mrekullueshme!
Nese po mendoni te me beni pyetjen nese ndihem e stresuar apo e acaruar, po them qe vetem pak si e acaruar. Pse? Po edhe njerezit qe mund te duken sikur jane me te qetet ne bote acarohen.
Per arsye nga me te ndryshmet, qofte edhe nga ato me te kotat. Une nuk kam ndonje arsye te vecante, thjesht pak ngarkese te induktuar nga jashte. Ose me mire ngacmim te jashtem qe me acaron nervat. Me acaron deri ne ate pike sa me ben te nis nje vrap nga qendra e qytetit deri ne Polin e Jugut. Mendoj qe gjate ketij vrapimi te shfryj me vete energjine e mbledhur perbrenda, sepse po e hapa gojen dhe te nxjerr ate qe kam per te thene "mjere personi" qe e ka bere hak.
Jane gjera te vogla te perditshme qe te acarojne, por nuk ja vlen qe ta ulesh veten e te sqarosh "ngacmuesit" per efektin acarues te veprimeve te tyre.
Shembull? Posi jo. Ke fqinje qe te mbajne hyrje-daljet e tua ne pallat, numrin e blerjeve te litrave te qumeshtit, shpeshtine e vizitave te mamase tende brenda muajit. Komentet vazhdojne mbi rrobat, modelin e flokeve dhe keshtu me rradhe. E ty te vjen turp ti kthesh nje pergjigje ASHTU SI TA DO QEJFI JOT sepse ajo eshte nje grua e moshuar. I pergjigjesh si me stil dhe me shaka, por ajo e do troc dhe "ballit".
Ajo grua e moshuar mund te jete pervec fqinjes edhe nje kusherira jote apo edhe nje mikesha jote qe nuk di te mbaje vendin dhe ti nga miresjellja nuk do qe ta ofendosh duke i treguar vendin.
Ohuuuu, ik e bej vrap thuaj. Rrufit dhe nje filxhan caj dhe bej sikur nuk kupton, se ca njerez sado qe tu flasesh, nuk ndryshojne!!!
Une nuk do te dal nga vetja kurre, gjithesecili tregon veten me menyren e sjelljes se tij.
Ika se kam shume pune per te bere!
Ciaoooo,
Edi
Pak diell
Miremengjes,
Edhe sot koha qenka e vrenjtur sikur "ti kete mbetur hatri" me ndokend. I gezohem cdo rrezeje dielli qe "nxjerr syckat" e zjarrta permes reve qofte edhe per pak caste.
Dielli, drita sec te krijojne nje ndjenje ngrohtesie dhe te ben t'i shohesh gjerat me "drite", me gezim me shprese. A ju ndodh edhe juve keshtu, kur ne nje dite te ftohte dimri rrezet e diellit, tej dritares tuaj jua kane mbushur shpirtin me gezim, me drite? A ju ka ndodhur qe te mendoni menjehere per ditet e ngrohta te pranveres, per pushimet tuaja dhe per njerezit tuaj me te dashur?
Po? Edhe une. Jo? Nuk di c'te them per ju, por mua keshtu me ndodh.
Kjo ideja e diellit me ngacmoi mendimet njera pas tjetres deri tek njerezit dhe tipat e ndryshem te tyre. Sa kollaj eshte te rrish prane njerezve "solare", qe buzeqeshin, qe ta bejne atmosferen me te kendshme. Nga ana tjeter sa e veshtire eshte te rrish apo te shoqerohesh "qofte edhe i detyruar per hir te punes apo miqesise" me njerez te vrenjtur. Sa i sheh ata njerez, te kujtojne qiellin e erret e te renduar nga pesha e reve plot me shi.
Kodi i sjelljeve te pelqyera madje rekomandon qe nuk duhet te jesh fytyrengrysur perkarshi te tjereve, pasi transmeton tek ata nje atmosfere aspak te kendshme.
Askush nga ne nuk i ka ditet vetem "roze", por me nje buzeqeshje ne fytyre mund te sjelle "pak diell" ne jeten e vet dhe ne ate te te tjereve :-))))
Pak diell sot :-)
Edi
Edhe sot koha qenka e vrenjtur sikur "ti kete mbetur hatri" me ndokend. I gezohem cdo rrezeje dielli qe "nxjerr syckat" e zjarrta permes reve qofte edhe per pak caste.
Dielli, drita sec te krijojne nje ndjenje ngrohtesie dhe te ben t'i shohesh gjerat me "drite", me gezim me shprese. A ju ndodh edhe juve keshtu, kur ne nje dite te ftohte dimri rrezet e diellit, tej dritares tuaj jua kane mbushur shpirtin me gezim, me drite? A ju ka ndodhur qe te mendoni menjehere per ditet e ngrohta te pranveres, per pushimet tuaja dhe per njerezit tuaj me te dashur?
Po? Edhe une. Jo? Nuk di c'te them per ju, por mua keshtu me ndodh.
Kjo ideja e diellit me ngacmoi mendimet njera pas tjetres deri tek njerezit dhe tipat e ndryshem te tyre. Sa kollaj eshte te rrish prane njerezve "solare", qe buzeqeshin, qe ta bejne atmosferen me te kendshme. Nga ana tjeter sa e veshtire eshte te rrish apo te shoqerohesh "qofte edhe i detyruar per hir te punes apo miqesise" me njerez te vrenjtur. Sa i sheh ata njerez, te kujtojne qiellin e erret e te renduar nga pesha e reve plot me shi.
Kodi i sjelljeve te pelqyera madje rekomandon qe nuk duhet te jesh fytyrengrysur perkarshi te tjereve, pasi transmeton tek ata nje atmosfere aspak te kendshme.
Askush nga ne nuk i ka ditet vetem "roze", por me nje buzeqeshje ne fytyre mund te sjelle "pak diell" ne jeten e vet dhe ne ate te te tjereve :-))))
Pak diell sot :-)
Edi
Wednesday, February 17, 2010
Caj mali dhe "vrases serial"
Dite me shi dhe ngjyre gri. Dita ka nevoje per pak ngjyra dhe embelsi. Kjo "perftohet" me se miri duke shoqeruar nje copez buke te thekur me recel me nje filxhan caji mali.
Per ata qe nuk dine sesi ta pergatisin cajin e malit po e shpjegoj me pak fjale me poshte. Ujin e vlojme dhe ne te (enen e zgjidhni ju sipas preferences, ndoshta nje cajnik te madh apo nje te vogel) hedhim disa fije caji mali, te cilave u kemi prere rrenjet dhe i kemi shpelare me pare me uje. (Ky eshte fiksimi im duke pasur parasysh kushtet higjienike te tregtimit te tij ne vend). Per nje filxhan caj mjaftojne 3-4 dege caji mali. I leme ne cajnik per 2-3minuta dhe i veme kapakun cajnikut. Pas kesaj kohe caji eshte gati. Mos i lini me teper deget e cajit sepse bima fillon te leshoje disa substanca qe permbajne kafeine.
Une per vete e pi cajin shqeto, por juve sipas deshires tuaj mund ta shijoni ate me pakez fare sheqer ose me mjalte.
Shoh ngjyren e qelibarte te cajit dhe e ndiej ngrohtesine e tij te me pershkoje rruget e siperme te frymemarrjes dhe mendoj. Mendoj per ato fjale qe me terhoqen vemendjen, ndersa qeshe duke pastruar tryezen e darkes familjare. E frikshme! E tmerrshme!!! E kobshme! Makaber!
Sapo patem shijuar darken me njeri-tjetrin dhe ne shpirt me kishte mbetur nje ndjenje e bukur dhe e embel dashurie dhe kenaqesie qe vetem familje dhe vetem njerezit e tu me te shtrenjte mund te ta japin.
Lajmi ne sfond per burrin vrases serial qe ka kryer kater vrasje ky disa prej tyre jane njerez te familjes se tij, bashkeshortja, nena, plagosja e vete vajzes e tij- me shokon. Pse i vrau? Si i vrau? Si mund te vrase njeriu gruan e tij? Per me teper si mundet te vrase nenen tij? Po vajzen e tij qe kerkoi te ndihmonte gjyshen? Cfare kane perjetuar ato gra ne ato momente? Si eshte ndjere nena e tij kur i biri e ka goditur? Besoj se ka vdekur ne shpirt, me pare sesa fizikisht:-(
Nuk arrij te besoj ate qe me degjojne veshet. O Zot, cfare po ndodh keshtu? Si ka mundesi? Nga vijne keto lloj ndjenjash dhe impulsesh qe e bejne nje njeri te kryeje keto krime te frikshme?
Pastaj them me vete "Brenda secilit prej nesh ka ndjenja dhe impulse te frikshme, te cilat nuk duhet te dalin jashte vetekontrollit". Brenda nesh ka ndjenja pakenaqesie, mospelqimi ndaj te tjereve, urrejtjeje, intrigash, hakmarrjeje e ku e di une se cfare. Di qe ka plot "plehra" te tilla brenda zemres se njeriut qe vijne ere te rende kuterbuese dhe vetem ne mund ta ndiejme dhe madje dime mire sesi t'i fshehim apo sesi "t'i parfumosim".I fshenim nen nje buzeqeshje, i parfumosim nen nje puthje ledhatare dhe zilia dhe keqdashja na rriten si perbindesha brenda shpirtit derisa nje dite nuk arrijme ta njohim me vehten tone.
Nuk dime me se cfare po ndodh, nuk dime se kujt t'i besojme, nuk dime se cili do te jete vrasesi tjeter serial.
Ju uroj nje dite te kendshme:-)
Edi Gogu
Per ata qe nuk dine sesi ta pergatisin cajin e malit po e shpjegoj me pak fjale me poshte. Ujin e vlojme dhe ne te (enen e zgjidhni ju sipas preferences, ndoshta nje cajnik te madh apo nje te vogel) hedhim disa fije caji mali, te cilave u kemi prere rrenjet dhe i kemi shpelare me pare me uje. (Ky eshte fiksimi im duke pasur parasysh kushtet higjienike te tregtimit te tij ne vend). Per nje filxhan caj mjaftojne 3-4 dege caji mali. I leme ne cajnik per 2-3minuta dhe i veme kapakun cajnikut. Pas kesaj kohe caji eshte gati. Mos i lini me teper deget e cajit sepse bima fillon te leshoje disa substanca qe permbajne kafeine.
Une per vete e pi cajin shqeto, por juve sipas deshires tuaj mund ta shijoni ate me pakez fare sheqer ose me mjalte.
Shoh ngjyren e qelibarte te cajit dhe e ndiej ngrohtesine e tij te me pershkoje rruget e siperme te frymemarrjes dhe mendoj. Mendoj per ato fjale qe me terhoqen vemendjen, ndersa qeshe duke pastruar tryezen e darkes familjare. E frikshme! E tmerrshme!!! E kobshme! Makaber!
Sapo patem shijuar darken me njeri-tjetrin dhe ne shpirt me kishte mbetur nje ndjenje e bukur dhe e embel dashurie dhe kenaqesie qe vetem familje dhe vetem njerezit e tu me te shtrenjte mund te ta japin.
Lajmi ne sfond per burrin vrases serial qe ka kryer kater vrasje ky disa prej tyre jane njerez te familjes se tij, bashkeshortja, nena, plagosja e vete vajzes e tij- me shokon. Pse i vrau? Si i vrau? Si mund te vrase njeriu gruan e tij? Per me teper si mundet te vrase nenen tij? Po vajzen e tij qe kerkoi te ndihmonte gjyshen? Cfare kane perjetuar ato gra ne ato momente? Si eshte ndjere nena e tij kur i biri e ka goditur? Besoj se ka vdekur ne shpirt, me pare sesa fizikisht:-(
Nuk arrij te besoj ate qe me degjojne veshet. O Zot, cfare po ndodh keshtu? Si ka mundesi? Nga vijne keto lloj ndjenjash dhe impulsesh qe e bejne nje njeri te kryeje keto krime te frikshme?
Pastaj them me vete "Brenda secilit prej nesh ka ndjenja dhe impulse te frikshme, te cilat nuk duhet te dalin jashte vetekontrollit". Brenda nesh ka ndjenja pakenaqesie, mospelqimi ndaj te tjereve, urrejtjeje, intrigash, hakmarrjeje e ku e di une se cfare. Di qe ka plot "plehra" te tilla brenda zemres se njeriut qe vijne ere te rende kuterbuese dhe vetem ne mund ta ndiejme dhe madje dime mire sesi t'i fshehim apo sesi "t'i parfumosim".I fshenim nen nje buzeqeshje, i parfumosim nen nje puthje ledhatare dhe zilia dhe keqdashja na rriten si perbindesha brenda shpirtit derisa nje dite nuk arrijme ta njohim me vehten tone.
Nuk dime me se cfare po ndodh, nuk dime se kujt t'i besojme, nuk dime se cili do te jete vrasesi tjeter serial.
Ju uroj nje dite te kendshme:-)
Edi Gogu
Tuesday, February 16, 2010
“për ata që sjellin vajza të bukura, mund të bëjmë një përjashtim"
Miremengjes miq,
Si u gdhite sot? Une jam gdhire me nje ndjenje sekelldie ne shpirt nga ajo batuta e shemtuar e kryeministrit Berluskoni mbi skafistet trafikante dhe "vajzat e bukura shqiptare" dhe jo vetem aq, por sot degjova qe kryeministri yne po e shfajesonte qe ajo ishte thjesht nje batute, nje shaka. Shaka me nje plage te tille te shoqerise shqiptare?A mund te quhet shaka dicka e tille? A mund te behet shaka me dicka te tille? Si mund te behet shaka me gjera te tilla? Valle keshtu do ta mirekuptonte kryeministri Berluskoni nje "shaka" drejtuar "vajzave te bukura italiane"? Ku eshte njerezilleku? Ku eshte qytetaria? Ku eshte etika? Ku eshte urtesia kryeministrore? Keshtu perfaqesohet shteti? Keta jane njerezit e mencur qe perfaqesojne kombet? MJERE njerezimi!!!!
Mbase jane shaka alla "kryeministrash" keto!!!
Shkrimi i meposhtem eshte i "qendisur" nga shkrimtarja e mrekullueshme shqiptare Elvira Dones. Jane te mirepritura komentet tuaja.
Edi Gogu
I nderuar zoti kryeministër,
Ju shkruaj nga një gazetë që ju nuk e lexoni, megjithatë disa fjalë do ua them, për shkak se të premten një batutë juaj e çastit ka prekur persona shumë të dashur për mua: “vajzat e bukura shqiptare”. Ndërsa kryeministri i vendit tim të origjinës, Sali Berisha, konfirmonte angazhimin e qeverisë së tij në luftë ndaj skafistëve, ju vutë në dukje se: “për ata që sjellin vajza të bukura, mund të bëjmë një përjashtim.”
Unë i kam takuar ato “vajza të bukura”, kam takuar dhjetëra prej tyre, ditën e natën, të fshehura nga tutorët e tyre, i kam ndjekur që nga Milano e deri në Siçili. Më kanë treguar fragmente nga jeta e tyre e dhunuar, mbytëse, e shkatërruar.
“Stelës” padronët i saj i kishin shkruar në stomak një fjalë: kurvë. Ishte një vajzë e bukur me një difekt: e grabitur në Shqipëri dhe e sjellë në Itali, ajo refuzonte që të dilte në rrugë.
Pas një muaji përdhunimesh kolektive nga tutorët shqiptarë dhe ortakët italianë, ajo u nënshtrua.
Doli rrugëve të Piemontes, Lacios, Ligurias, e kush e di në sa të tjera.
E vetëm atëherë- tre vjet më vonë- iu gdhend mbi stomak zanati i saj: kështu, për lojë ose për tekë.
Njëherë e një kohë ishte një vajzë e bukur, po. Sot është vetëm një mbeturinë e shoqërisë, nuk do dashurohet kurrë, nuk do bëhet kurrë nëne e gjyshe. Ajo “kurvë” mbi stomak i ka fshirë çdo shenjë shprese e besimi tek burrat, masakra e klientëve dhe tutorëve i ka shkatërruar mitrën.
Për “vajzat e bukura” kam shkruar dhe një roman, publikuar në Itali me titullin “Diell përvëlues”. Vite më vonë kam xhiruar një dokumentar për një televizion zvicerian: shkova në kërkim të një tjetër vajze të bukur, quhej Brunilda, babai i saj më ishte lutur në lot që të hetoja për të. Ishte një baba si shumë baballarë të tjerë shqiptarë, të cilëve u janë zhdukur vajzat, të rrëmbyera, gjymtuara, shpesh të varura me kokë poshtë e të kërcënuara nëse do rebelohen. Ishte një baba si ju zoti President, por me më pak fat. Dhe sot e kësaj dite babai i Brunildës nuk e pranon se e bija ka vdekur, e mbytur në det, ose e ekzekutuar në një qoshe të periferive. Ai vazhdon të shpresojë, ëndërrojë për një mrekulli.
Është një histori e gjatë zoti President… Por nëse do kisha vëmendjen tuaj, do u dërgoja një kopje të librit tim, ose do u dërgoja dokumentarin, ose me shumë dëshirë do këmbeja dy fjalë me ju. Po ju këshilloj zoti President: batutave u përgjigjem, nuk gëlltitem në heshtje.
Në emër të çdo Stele, Bianke, Brunilde e familjeve të tyre, detyrohem këto rreshta.
Në këto 20 vite tranzicion të vështirë Shqipëria ka vuajtur shumë e ka hapur shumë plagë me duart e saj, por tek populli shqiptar rritet akoma dëshira për të ecur më në fund me kokën lart.
Shqipëria nuk ka më durim e as mirëkuptim për të tilla poshtërime falas.
Besoj se ju nuk do i konsideroni më dramat njerëzore si një material për batuta lokalesh apo orësh të vona, nuk keni asgjë për të fituar.
Si u gdhite sot? Une jam gdhire me nje ndjenje sekelldie ne shpirt nga ajo batuta e shemtuar e kryeministrit Berluskoni mbi skafistet trafikante dhe "vajzat e bukura shqiptare" dhe jo vetem aq, por sot degjova qe kryeministri yne po e shfajesonte qe ajo ishte thjesht nje batute, nje shaka. Shaka me nje plage te tille te shoqerise shqiptare?A mund te quhet shaka dicka e tille? A mund te behet shaka me dicka te tille? Si mund te behet shaka me gjera te tilla? Valle keshtu do ta mirekuptonte kryeministri Berluskoni nje "shaka" drejtuar "vajzave te bukura italiane"? Ku eshte njerezilleku? Ku eshte qytetaria? Ku eshte etika? Ku eshte urtesia kryeministrore? Keshtu perfaqesohet shteti? Keta jane njerezit e mencur qe perfaqesojne kombet? MJERE njerezimi!!!!
Mbase jane shaka alla "kryeministrash" keto!!!
Shkrimi i meposhtem eshte i "qendisur" nga shkrimtarja e mrekullueshme shqiptare Elvira Dones. Jane te mirepritura komentet tuaja.
Edi Gogu
I nderuar zoti kryeministër,
Ju shkruaj nga një gazetë që ju nuk e lexoni, megjithatë disa fjalë do ua them, për shkak se të premten një batutë juaj e çastit ka prekur persona shumë të dashur për mua: “vajzat e bukura shqiptare”. Ndërsa kryeministri i vendit tim të origjinës, Sali Berisha, konfirmonte angazhimin e qeverisë së tij në luftë ndaj skafistëve, ju vutë në dukje se: “për ata që sjellin vajza të bukura, mund të bëjmë një përjashtim.”
Unë i kam takuar ato “vajza të bukura”, kam takuar dhjetëra prej tyre, ditën e natën, të fshehura nga tutorët e tyre, i kam ndjekur që nga Milano e deri në Siçili. Më kanë treguar fragmente nga jeta e tyre e dhunuar, mbytëse, e shkatërruar.
“Stelës” padronët i saj i kishin shkruar në stomak një fjalë: kurvë. Ishte një vajzë e bukur me një difekt: e grabitur në Shqipëri dhe e sjellë në Itali, ajo refuzonte që të dilte në rrugë.
Pas një muaji përdhunimesh kolektive nga tutorët shqiptarë dhe ortakët italianë, ajo u nënshtrua.
Doli rrugëve të Piemontes, Lacios, Ligurias, e kush e di në sa të tjera.
E vetëm atëherë- tre vjet më vonë- iu gdhend mbi stomak zanati i saj: kështu, për lojë ose për tekë.
Njëherë e një kohë ishte një vajzë e bukur, po. Sot është vetëm një mbeturinë e shoqërisë, nuk do dashurohet kurrë, nuk do bëhet kurrë nëne e gjyshe. Ajo “kurvë” mbi stomak i ka fshirë çdo shenjë shprese e besimi tek burrat, masakra e klientëve dhe tutorëve i ka shkatërruar mitrën.
Për “vajzat e bukura” kam shkruar dhe një roman, publikuar në Itali me titullin “Diell përvëlues”. Vite më vonë kam xhiruar një dokumentar për një televizion zvicerian: shkova në kërkim të një tjetër vajze të bukur, quhej Brunilda, babai i saj më ishte lutur në lot që të hetoja për të. Ishte një baba si shumë baballarë të tjerë shqiptarë, të cilëve u janë zhdukur vajzat, të rrëmbyera, gjymtuara, shpesh të varura me kokë poshtë e të kërcënuara nëse do rebelohen. Ishte një baba si ju zoti President, por me më pak fat. Dhe sot e kësaj dite babai i Brunildës nuk e pranon se e bija ka vdekur, e mbytur në det, ose e ekzekutuar në një qoshe të periferive. Ai vazhdon të shpresojë, ëndërrojë për një mrekulli.
Është një histori e gjatë zoti President… Por nëse do kisha vëmendjen tuaj, do u dërgoja një kopje të librit tim, ose do u dërgoja dokumentarin, ose me shumë dëshirë do këmbeja dy fjalë me ju. Po ju këshilloj zoti President: batutave u përgjigjem, nuk gëlltitem në heshtje.
Në emër të çdo Stele, Bianke, Brunilde e familjeve të tyre, detyrohem këto rreshta.
Në këto 20 vite tranzicion të vështirë Shqipëria ka vuajtur shumë e ka hapur shumë plagë me duart e saj, por tek populli shqiptar rritet akoma dëshira për të ecur më në fund me kokën lart.
Shqipëria nuk ka më durim e as mirëkuptim për të tilla poshtërime falas.
Besoj se ju nuk do i konsideroni më dramat njerëzore si një material për batuta lokalesh apo orësh të vona, nuk keni asgjë për të fituar.
* Elvira Dones, shkrimtare e gazetare shqiptare replikon me batutën e Berluskonit
Monday, February 15, 2010
Caj jeshil dhe cudi me Madonen
Miremengjes dhe paci nje fillim jave sa me te mbare!
U be disa jave qe kam filluar te perdor caj jeshil me gjethe ne vend te atij me "bustine" dhe me pelqen shume here me shume. Shija eshte shume me natyrale dhe me e kendshme. Mund ta gjeni ne pika te ndryshme tregtimi. Une e blej tek Neranxi ( pa dashur te bej asnje efekt reklame). Nje filxhan me caj jeshil eshte nje shoqerues i mire i mengjesit dhe jo vetem aq, sepse caji jeshil njihet per vetite e tij te mrekullueshme tretese, shplodhese, pastruese ne organizem dhe ne lekure. Caji jeshil ndihmon ne reduktimin e yndyres ne organizem.
Ndersa po shijoja cajin tim jeshil u cudita nga ajo qe lexova te shkruar me titra te dallueshem qarte; "Maddona do te keshilloje cifte qe kane probleme ne martesen e tyre".
Cfare?!???!?!?!?!??! Nuk di se ku fillon pyetja dhe ku fillon cudia, por kjo eshte nje nder gjerat me absurde qe kam degjuar ndonjehere.
Madona nuk njihet aspak si nje person me ndonje histori martesore per tu pasur shembull dhe aq me teper me ndonje stil jetese qe ja vlen per tu ndjekur. Maddona ( nuk kam asnje gje personale kunder saj) eshte nje profesioniste e mire, por kurresesi nje shembull i mire i nje bashkeshorteje apo nje femre qe ka jetuar nje jete te tille e cila ja vlen per tu marre si etalon.
Eshte njesoj si te thuash qe nje anoreksike do te jete shefja e restorantit me te famshem te qytetit. Madje kjo gje me sjell ndermend edhe ate kengen humoristike korcare teksti i se ciles thote "I cali po vraponte, makines t'ja kalonte xumti tra la lija lo/ I verbri po kerkonte gjilperen ne kashte/ apo edhe qerosi po krihte floket karrucerela".
Kjo historia e Maddones eshte per te qeshur e per te qare ne te njejten kohe bashke. Ku ka arritur shoqeria njerezore keshtu? Si mund te ngresh ne nivelin e "etalonit" nje person i cili gjate jetes se vet eshte shquar per skandale te panumerta persa i perket moralit?
Miq, une nuk e di, por te qenit te famshem nuk te ben aspak te vecante apo "te shenjte" qofte Maddona apo kushdo tjeter. Nuk me hiqet nga mendja kjo gje dhe jam shume kurioze te shoh sesi do te reagoje shoqeria amerikane.
Mbase do ta pranojne me te njejtin entuziazem qe pranojme ne servirjen e antivlerave, sikur jane gjerat me te mira qe po na ndodhin.
Une JAM KUNDER!!!
Saturday, February 13, 2010
Dy, kater ose pese dhe serish dy...
Dy, kater ose pese dhe serish dy - e perserita kete fraze disa here me vete pasi kisha mbyllur telefonin me mamane time. Nuk e di perse, por as vete nuk po e kuptoja ate qe mendja po i diktonte per momentin gojes time dhe une po e perserisja ne menyre krejtesisht automatike.
Gjithe ngacmimi nisi nga nje bisede e thjeshte mbi blerjen e disa tasave te rinj per supe. "Mua vetem dy me duhen- tha ime me". Mua keto fjale me ngelen ne mendje dhe fillova te mendoj sesi jeta e nje cifti fillon me atehere kur dy persona hyjne ne nje beselidhje dashurie dhe perkushtimi.
Me pas ne martese keta persona shijojne frytet e dashurise se tyre dhe lumturohen sesi shohin qe familjes se tyre iu shtohen femijet e dashur dhe te shtrenjte; zakonisht dy apo tre dhe ne raste me te ralle edhe me shume.
Familja jeton shume vite se bashku derisa femijet rriten dhe gjejne shtegun e tyre ne jete dhe ne njefare menyre prinderit ende mendojne apo jetojne sikur femijet te ishin ende pjese e familjes se madhe "meme". Eksperienca e "ndarjes emocionale" mbetet e veshtire per shumicen e prinderve.
A nuk kemi ne mama apo vjehrra qe na ndjekin nga pas me ene te mbushura me byrecka apo copa keku qe ato kane gatuar per vete dhe qe e dine qe dikur na pelqenin aq shume edhe ne?
Eshte brenda tyre ndjenja e kujdesit per femijet pergjate gjithe jetes. Une kete e shoh tedhe ek vetja ime, megjithese femijet e mi jane ende te vegjel.
Me erdhi keq per mamane time qe me tha ate dite " Po jo, mua nuk me duhen gjashte tasa dy per ne "pleqte" mjaftojne". Jeta ka nje cikel shume interesant dhe te pashmangshem dhe sado qe mendojme perpara pasqyres qe nje dite nuk do te plakemi, rrudhemi apo "mbetemi vetem" pa vogelushet tane, jam e bindur qe kjo eshte e paevitueshme.
Falenderoj Zotin qe me ka ndricuar mendjen te kuptoj dhe te vleresoj kohen qe duhet tu dedikoj prinderve te mi. Askush nga ne nuk e di se "kur do te shuhet kandili" i tij mbi toke, ndaj une nuk dua qe te le asnje dite pa biseduar, apo takuar, telefonuar apo pa bere dicka qe prinderve te mi do t'u gezonte shpirtin. Gjysherit vleresojne kartolinat nga femijet e tyre dhe nga femijet e femijeve te tyre, apo edhe ndonje gatim te pergatitur enkas per ta nga vajza apo edhe nga nusja e djalit.
Te dashura mikesha, edhe ne do ta kalojme procesin "dy, kater serish dy" dhe jam e bindur qe nuk eshte aspak i lehte. Le ta kemi parasysh, ndersa jetojme jeten tone tmerresisht te ngarkuar se prinderit tane kane nevoje per kujdes emocional dhe nje fjale dashurie ne kete moment me shume se kurre dhe me shume se gjithcka.
Te dashura mikesha, edhe ne do ta kalojme procesin "dy, kater serish dy" dhe jam e bindur qe nuk eshte aspak i lehte. Le ta kemi parasysh, ndersa jetojme jeten tone tmerresisht te ngarkuar se prinderit tane kane nevoje per kujdes emocional dhe nje fjale dashurie ne kete moment me shume se kurre dhe me shume se gjithcka.
Gjithe bota pergatitet per te fesuar Shen Valentinin duke e perkufizuar dashurine brenda nje numri dyshifror e brenda nje forme te vetme.
Shijen e pare te dashurise e marrim permes prinderve tane, le t'ua embelsojme ditet e tyre tani kur momentet gazmore jane vizitat, telefonatat apo shikimi i fotografive tona te femijerise.
Miqesisht,
Edi
Friday, February 12, 2010
Dhimbja, koha, miqesia
"Koha nuk kalon kot dhe nuk sillet kot rrotull ndjenjave tona; ajo ka fuqi te cuditshme mbi njeriun. Keshtu vinin ditet dhe iknin njera pas tjetres. Duke ardhur dhe duke ikur me fusnin brenda ngadale shpresa te tjera, kujtime te tjera, pak nga pak me kthenin kenaqesite e vjetra, te cilave dhimbja ime tashme po u hapte rruge.
Por atyre ua zinin vendin edhe pse jo dhimbje te tjera, shkaqe te tjera dhimbjeje. Nga ana tjeter, perse valle ajo dhibmje e pare kishte depertuar me shume lehtesi thelle brenda meje, vetem sepse e kisha derdhur shpirtin mbi dicka te paqendrueshme, duke dashur nje krijese te vdekshme, sikur te ishte e pavdekshme?
Mbi te gjitha ajo me ndihmonte per te rifilluar ballafaqimin me miqte e tjere; me ata une doja ata qe doja ne vend te tin, domethene nje perralle te pafund dhe nje genjeshter te gjate , te cilat me lajkat dhe tundimet e tyre na i gudulisnin veshet dhe na e prishnin mendjen. Ajo perralle nuk vdiste tek une; ajo kishte mbijetuar pas vdekjes se nje prej miqve te mi. Ishin te tjera gjerat qe me ofrinin gjithnje e me shume me to; te qeshurit dhe te folurit se bashku, dashamiresite per njeri-tjetrin. dhe terheqja pas librave te lexuar se bashku."
(SHKEPUTUR NGA KUJTIMET E SHEN AGUSTINIT)
Me ndodh shpesh, sidomos se fundmi qe risjell ndermend ngjarje qe kane ndodhur shume vite me pare. Me shume mall e nostalgji rikujtoj vitet e mrekullueshme te femijerise dhe madje edhe disa nga miqte e femijerise. Sa kujtime te bukura e te dashura. Sa here qe kujtoj episode te asaj kohe, e kap veten qe buzeqesh nderkohe. Ndodh automatikisht, ju betohem per kete.
Mendja si ne menyre automatike vazhdon te pershkoje kilometra drejt adoleshendces, rinise se hershme e keshtu me rradhe. Ndonjehere harrojme sesa shume dhurata kemi marre gjate jetes sone. Vite, dite, eksperience jetesore, miq dhe shoke, buzeqeshje dhe lot te nxehte. Dreka te shtruara per ne dhe vakte te gatuara nga ne, lule dhe dhurata te pergatitura me shume dashuri sikunder dhe dite me shi kur kembet na jane bere qull.
Ditet e bukura ashtu si ditet e hidhura jane pjese e arkivit jetesor te jetes sone, miqte si edhe ata qe nuk na "kane shume qejf" jane ata qe na mesojne mesimet me te mira te jetes sone dhe na ndihmojne te merremi seriozisht me "latimin" e karakterit tone.
Ehh, sigurisht keto jane gjera qe nuk i mendon kur je pesembedhjete vjec, por ca me shume si une :-))) dhe shume me shume si Shen Agustini qe une citova me siper. U mrekullova kur lexova mendimet e tij ne lidhje me kete teme dhe kuptova se sfidat e shpirtit njerezor qenkerkan pothuajse te njejta ne cdo kohe...
Ju uroj fundjave te kendshme e me diell:-)
Edi
Por atyre ua zinin vendin edhe pse jo dhimbje te tjera, shkaqe te tjera dhimbjeje. Nga ana tjeter, perse valle ajo dhibmje e pare kishte depertuar me shume lehtesi thelle brenda meje, vetem sepse e kisha derdhur shpirtin mbi dicka te paqendrueshme, duke dashur nje krijese te vdekshme, sikur te ishte e pavdekshme?
Mbi te gjitha ajo me ndihmonte per te rifilluar ballafaqimin me miqte e tjere; me ata une doja ata qe doja ne vend te tin, domethene nje perralle te pafund dhe nje genjeshter te gjate , te cilat me lajkat dhe tundimet e tyre na i gudulisnin veshet dhe na e prishnin mendjen. Ajo perralle nuk vdiste tek une; ajo kishte mbijetuar pas vdekjes se nje prej miqve te mi. Ishin te tjera gjerat qe me ofrinin gjithnje e me shume me to; te qeshurit dhe te folurit se bashku, dashamiresite per njeri-tjetrin. dhe terheqja pas librave te lexuar se bashku."
(SHKEPUTUR NGA KUJTIMET E SHEN AGUSTINIT)
Me ndodh shpesh, sidomos se fundmi qe risjell ndermend ngjarje qe kane ndodhur shume vite me pare. Me shume mall e nostalgji rikujtoj vitet e mrekullueshme te femijerise dhe madje edhe disa nga miqte e femijerise. Sa kujtime te bukura e te dashura. Sa here qe kujtoj episode te asaj kohe, e kap veten qe buzeqesh nderkohe. Ndodh automatikisht, ju betohem per kete.
Mendja si ne menyre automatike vazhdon te pershkoje kilometra drejt adoleshendces, rinise se hershme e keshtu me rradhe. Ndonjehere harrojme sesa shume dhurata kemi marre gjate jetes sone. Vite, dite, eksperience jetesore, miq dhe shoke, buzeqeshje dhe lot te nxehte. Dreka te shtruara per ne dhe vakte te gatuara nga ne, lule dhe dhurata te pergatitura me shume dashuri sikunder dhe dite me shi kur kembet na jane bere qull.
Ditet e bukura ashtu si ditet e hidhura jane pjese e arkivit jetesor te jetes sone, miqte si edhe ata qe nuk na "kane shume qejf" jane ata qe na mesojne mesimet me te mira te jetes sone dhe na ndihmojne te merremi seriozisht me "latimin" e karakterit tone.
Ehh, sigurisht keto jane gjera qe nuk i mendon kur je pesembedhjete vjec, por ca me shume si une :-))) dhe shume me shume si Shen Agustini qe une citova me siper. U mrekullova kur lexova mendimet e tij ne lidhje me kete teme dhe kuptova se sfidat e shpirtit njerezor qenkerkan pothuajse te njejta ne cdo kohe...
Ju uroj fundjave te kendshme e me diell:-)
Edi
Thursday, February 11, 2010
Vertigo
Kam disa dite me dhimje koke dhe me Vertigo, ndaj dhe vendosa te shkruaj per kete gje,
Me thane qe U2 kane nje kenge me kete titull. Qesha me gjithe shpirt dhe mendova se ca e zene Vertigon ne goje per qejf e ca per hall.
Une bej pjese ne kategorine e dyte, tek "hallexhinjte". Ju mund te beni pjese tek kategoria e trete, pra tek ata qe madje nuk e dine fare se cfare eshte Vertigo. Vertigo eshte nje gjendje shume e parehatshme kur personit qe po e perjeton i duket sikur cdo gje qe e rrethon leviz rreth tij me nje shpejtesi te madhe. Vertigo klasifikohet ne kater kategori dhe lidhet me crregullime te veshit te mesem dhe me migrenen. Keto jane te gjitha "specialiteti" im dhe me dridhet mishi ndersa i shkruaj, por jane biseda caji apo jo?
Vertigo e U2-ve ishte vertet nje kenge shume e bukur. Degjojeni nga Youtube, nese keni mundesi.
Serish me kujtohet nje fjale e gjyshes time qe thoshte shpesh here "Eh, moj cupe, qejfe- qejfe kjo dynja." Keshtu them edhe une kur kujtoj vertigon "tim" dhe ate te "u2-ve". Ata argetojne fansat e tyre, kurse une mezi sa gjej nje minute prehje nga ajo gjendje marramendjeje e turbullire, sekelldie dhe acarimi.
Sa interesante sesi nje fjale e vetme mund te marre ngjyrime krejt te ndryshme dhe mund te jete nje eksperience torturuese dhe xhepzbrazese per disa ( mjekimet per vertigon kushtojne shume), ndersa per disa te tjere duke pasur U2-te ne fokus mund te jete famesjellese dhe nje burimfitimi i papare.
Po te doni me shume informacion mbi vertigon, me thoni qe t'jua postoj.
Ju uroj nje dite sa me te kendshme:-)
Edi
Me thane qe U2 kane nje kenge me kete titull. Qesha me gjithe shpirt dhe mendova se ca e zene Vertigon ne goje per qejf e ca per hall.
Une bej pjese ne kategorine e dyte, tek "hallexhinjte". Ju mund te beni pjese tek kategoria e trete, pra tek ata qe madje nuk e dine fare se cfare eshte Vertigo. Vertigo eshte nje gjendje shume e parehatshme kur personit qe po e perjeton i duket sikur cdo gje qe e rrethon leviz rreth tij me nje shpejtesi te madhe. Vertigo klasifikohet ne kater kategori dhe lidhet me crregullime te veshit te mesem dhe me migrenen. Keto jane te gjitha "specialiteti" im dhe me dridhet mishi ndersa i shkruaj, por jane biseda caji apo jo?
Vertigo e U2-ve ishte vertet nje kenge shume e bukur. Degjojeni nga Youtube, nese keni mundesi.
Serish me kujtohet nje fjale e gjyshes time qe thoshte shpesh here "Eh, moj cupe, qejfe- qejfe kjo dynja." Keshtu them edhe une kur kujtoj vertigon "tim" dhe ate te "u2-ve". Ata argetojne fansat e tyre, kurse une mezi sa gjej nje minute prehje nga ajo gjendje marramendjeje e turbullire, sekelldie dhe acarimi.
Sa interesante sesi nje fjale e vetme mund te marre ngjyrime krejt te ndryshme dhe mund te jete nje eksperience torturuese dhe xhepzbrazese per disa ( mjekimet per vertigon kushtojne shume), ndersa per disa te tjere duke pasur U2-te ne fokus mund te jete famesjellese dhe nje burimfitimi i papare.
Po te doni me shume informacion mbi vertigon, me thoni qe t'jua postoj.
Ju uroj nje dite sa me te kendshme:-)
Edi
Wednesday, February 10, 2010
Mashkulli i pare qe kam njohur
Nuk e mbaj mend mire se cfare kishe veshur ate dite kur te takova per here te pare, por e mbaj mend mire qe ishe ti mashkulli i pare qe kam njohur.
E mbaj mend mire ngrohtesine e kraheve te tyre qe me shtrenguan me shume dashuri, madje e mbaj mend edhe ndjesine qe me shkaktoi perqafimi yt. Nuk doja te largohesha kurre prej kraheve te tu.
Lekura jote qe e bute dhe e mbeshtetur pas faqes time percillte vec dashuri, siguri dhe prape shume dashuri.
Nuk i harroj dot syte e tu qe lumturoheshin ne fytyren time.
Zeri yt ishte zeri i pare mashkullor qe veshet e mi degjuan dhe e njihnin edhe mes mijera zerash te tjere. Zeri yt me jepte siguri atehere kur frikera mundoheshin te me merrnin frymen.
Ti me mesove sekrete qe askush tjeter nuk do te mund te mi mesonte, ti mashkulli i pare i rendesishem i jetes sime.
BABUSH te dua shume! Jam e lumtur dhe e bekuar qe kam nje baba si ty. Je shume i rendesishem per mua, njesoj si atehere kur me mbajte ne krahe per here te pare, me perqafove per here te pare, me puthe per here te pare, me bleve akulloren e pare, me qortove per here te pare, me pergezove per here te pare, kur punuam "si ekip" per here te pare.
Je babai me i mrekullueshem i te gjithe botes dhe une te dua shume.
Gezuar ditelindjen, i shtrenjti im :-)))
E mbaj mend mire ngrohtesine e kraheve te tyre qe me shtrenguan me shume dashuri, madje e mbaj mend edhe ndjesine qe me shkaktoi perqafimi yt. Nuk doja te largohesha kurre prej kraheve te tu.
Lekura jote qe e bute dhe e mbeshtetur pas faqes time percillte vec dashuri, siguri dhe prape shume dashuri.
Nuk i harroj dot syte e tu qe lumturoheshin ne fytyren time.
Zeri yt ishte zeri i pare mashkullor qe veshet e mi degjuan dhe e njihnin edhe mes mijera zerash te tjere. Zeri yt me jepte siguri atehere kur frikera mundoheshin te me merrnin frymen.
Ti me mesove sekrete qe askush tjeter nuk do te mund te mi mesonte, ti mashkulli i pare i rendesishem i jetes sime.
BABUSH te dua shume! Jam e lumtur dhe e bekuar qe kam nje baba si ty. Je shume i rendesishem per mua, njesoj si atehere kur me mbajte ne krahe per here te pare, me perqafove per here te pare, me puthe per here te pare, me bleve akulloren e pare, me qortove per here te pare, me pergezove per here te pare, kur punuam "si ekip" per here te pare.
Je babai me i mrekullueshem i te gjithe botes dhe une te dua shume.
Gezuar ditelindjen, i shtrenjti im :-)))
Monday, February 8, 2010
Shen Valentin sa me "praktik"
Une jam per ide dhe zgjidhje praktike. Me pelqejne shume idete krijuese te vena ne zbatim sipas situates dhe ne pershtatje me mundesite dhe kohen qe keni ne dispozicion.
Disa ide i keni te listuara tek nje shkrim tjeter i imi tek http://profamilja.wordpress.com, ndersa tani po rendis disa ide te reja. Me e kollajta eshte qe te blini nje dhurate cfaredo, veshje, parfum, liber dhe aty mbyllet cdo gje. Bukuria shtohet nese ka fantazi ne krijimin e nje dhurate te vecante.
Kam vene re qe ne disa dyqane enesh kuzhine ka gota qelqi ne forme kupe.
Postojini ketu ju lutem, qe te mesoj edhe une ca :-)))) nga eksperienca juaj.
Disa ide i keni te listuara tek nje shkrim tjeter i imi tek http://profamilja.wordpress.com, ndersa tani po rendis disa ide te reja. Me e kollajta eshte qe te blini nje dhurate cfaredo, veshje, parfum, liber dhe aty mbyllet cdo gje. Bukuria shtohet nese ka fantazi ne krijimin e nje dhurate te vecante.
Kam vene re qe ne disa dyqane enesh kuzhine ka gota qelqi ne forme kupe.
- Blini nje te tille dhe shkruani mbi te sipas fantazise suaj me ngjyre te kuqe "PER KAMPIONIN TIM" dhe jepjani te dashurit apo bashkeshortit tuaj te paketuar.
- Shkruani ne copa letrash arsye te ndryshme perse e doni te dashurin/bashkeshortin tuaj dhe futjani ne disa zarfa te ndryshem ne ngjyre te kuqe dhe, jepjani ne momente te ndryshme gjate drekes apo gjate darkes.
- Gatuani nje vakt per dy vete ose zgjidhni te mos beheni egoise, por PERFSHINI TE GJITHE FAMILJEN ne nje dreke ose darke te kuqe ku menuja mund te jete; spageti me salce domateje dhe fruta deti, sallate me laker te kuqe, embelsire me fruta pylli dhe shoqeruar me luleshtrydhe te vendosura bukur ne nje pjatance ne forme zemre.
- Shtojini tavolines nje qiri te madh te kuq.
- Shkruani copeza letrash (mesazhe dashurie) dhe futini brenda grykes se tollumbaceve te kuq te cilet mund t'i fryni me pas dhe t'i lidhni tek karrigia e ngrenies e bashkeshortit/te dashurit tuaj.
- Ne kete Shen Valentin mos harroni ta beni te ndihet i vecante duke i vendosur nje pusulle me kete shenim ne peceten e tij te tavolines apo edhe ne mes te portofolit te tij.
Postojini ketu ju lutem, qe te mesoj edhe une ca :-)))) nga eksperienca juaj.
Sunday, February 7, 2010
SHPRESA PER SUKSES DHE FRIKA NGA DESHTIMI
Shume nga femijet kane frike nga erresira. Disa te tjere kane frike nga ujku, shtrigat dhe nga perbindeshat e perrallave qe ua rrefejne gjyshet para se te flene. Por nuk eshte per te thene qe eshte turp, sepse ndonjehere edhe te rriturit kane frikera e pasiguri.
Disa kane me te theksuar friken nga e ardhmja e disa kane frike nga vdekja. Ndersa me e cuditshmja eshte se nje perqindje te madhe nder arsyet qe shkaktojne frikera e ka “frika nga deshtimi”.
Pse a nuk eshte e vertete qe ne te gjithe kemi frike se mos padashje deshtojme? A nuk kemi frike se mos nuk “godasim” ne shenje dhe gjithcka qe kemi ndertuar do te shembet si nje kala prej rere? A nuk e kemi thene neper dhembe se suksesi dhe deshtimi rrine krah per krah njera-tjetres?
Nuk duhet te jesh filozof per ti thene e per ti kuptuar keto gjera. Vete “mema” jete ti meson te gjitha sekretet e mbijeteses nje nga nje me shume kujdes. Ndersa nuk e dime shume mire se cfare na prêt ne te ardhmen na duhet te dime sesi te mos biem ne plogeshti e te rrembejme momentin me gjithcka cfare na sjell.
Brenda njeriut vlojne aspirata per te qene i vlefshem dhe per te patur sukses ne jete. Shohim qe disa “qe as nuk ta mbushin syrin” kane sukses dhjetera here me teper sesa ne qe predikojme vlerat dhe idete. Pse? Shume e thjeshte.
Sepse keta njerez guxojne. Ata guxojne te provojne te panjohuren dhe guximi ityre arrin deri aty sa te marrin parasysh edhe faktin se mund te deshtojne. Deshtimi ka shije “farmak” te hidhur, por ai serviret si “aperitiv” i suksesit.
Te gjithe shpresojme dhe luftojme per sukses dhe nderkohe mezi arrijme te fshehim friken nga deshtimi. Te tjeret mund te mos e kuptojne dot kurre friken tone, por thelle brenda gjithkush e ndien friken qe i mberthen zemren.
Cfare recete duhet ndjekur per tu sheruar nga semundja”Frike” dhe simptomat e saj? Receta keshillon ca “ushtrime ne palester” te cilat te ndihmojne te vish ne forme . Ushtrimet e para fillojne me nxitjen qe i bejme vehtes per te ecur perpara duke guxuar pambarim.
Ne jete shpresa vdes e fundit-peshperitet kjo thenie nga njeri brez ne tjetrin. Derisa shpresa nuk ka per te vdekur atehere pse duhet te vdesin perpjekjet tona per te pasur sukses. Nese guxon “muskujt” e tu sterviten dhe vjen nje kohe ku me shume finese dhe zgjuarsi arrin qe shpresat per sukses te mposhtin friken nga deshtimi. E kush nuk ka guxuar ne kete bote? E kush nuk ka deshtuar ne kete bote?
Madje thone se mesimet me te medha nxirren nga deshtimet e medha.
Une qe po shkruaj keto rrjeshta tani me duhet te perballem pas pak me nje "ushtrim praktik" guximi. Nje mengjes i mire, nje filxhan caj jeshil dhe ec perpara :-)
Ju uroj nje dite te kendshme dhe nje jave te mbare!!!
Saturday, February 6, 2010
Gruaja me shume duar
Ahahaaaa , sa kam qeshur kur e kam pare kete imazh. Me pelqeu ideja qe femra ka “shume duar aktive njeheresh » dhe mendova per veten time sesa here ne dite jam duke bere disa gjera ne te njejten kohe.
Nuk me pelqeu vetem nje gje, qe zonja e imazhit eshte tmerresisht e palumtur dhe e vrenjtur.
Te gjitha ne femrat jemi te ndergjegjshme per “spektrin” e gjere te aktivitetit tone ditor dhe ne fund te dites padyshim qe ndiejme edhe lodhje. Mirepo nese detyrat dhe pergjegjesite familjare na kthehen ne nje barre, atehere portreti yne do t’i ngjasoje shume shume atij te kesaj zonjes.
Nuk po e “mpi” realitetin qe angazhimi ne shtepi eshte i lodhshem, por dikush do te kujdeset per shtepine, dikush do te gatuaje, dikush do te hekurose, dikush do te usheqje femijet dhe me mire se mamaja e tij/saj nuk mund ta beje askush.
Disa gra kane zgjedhur qe te mos jene vete zonja te shtepive te tyre, por te paguajne “gra te tjera per tu bere zonja te shtepive te tyre” dhe « mama e kujdestare te femijeve » te tyre. E thene troc nje e punesuar do te jete perhere “nje zonje shtepie” me orar ne nje shtepi te huaj.
E kush mund te jete nje zonje shtepie me e mire se ju per shtepine tuaj? Askush!
Une jam e lumtur per pirgun e madh te eneve te palara ne kuzhinen time sepse kjo dote thote qe familja ime ka shijuar nje vakt te mire. Jam falenderuese per rrobat e shumta qe duhen palosur e ato qe duhen nderur, sepse familja ime ka tesha mjaftueshem. Jam falenderuese per kopsat qe duhet te qep, sepse femijet do te gezojne per rrobat e riparuara. Jam falenderuese per dyshemene qe do te pastroj, sepse kam miq qe vijne e me vizitojne. Jam falenderuese qe kam ende shume gjera per te bere sepse kjo do te thote qe kam nje familje dhe kam shendet te mire e mund t’u sherbej atyre.
Te dashura mikesha, me kete kendveshtrim ne mendje, padyshim portretit tuaj te embel nuk do t’i mungoje kurre buzeqeshja.
Ndersa familjes tuaj, nuk do t’i largohet kurre nga mendja “zemra” juaj qe ju sherben atyre me dashuri e perkushtim
"Vjehrri i balsamosur"
Kam nje jave qe qesh me historine e "Vjehrrit te balsamosur". Ne fakt e di qe eshte e padrejte qe te qesh vetem, ndaj po jua tregoj edhe juve kete histori.
"Dy zonja rreth te gjashtedhjetave bisedonin nje dite per jeten e tyre, per brezin e ri, per mungesen e respektit nga femijet dhe per "ate plagen e perjetshme shkatuar nga nuset e djemve". "Zemra" e bisedes qe humbja e vlerave te respektit dhe miresjelljes ne familjet e sotme shqiptare dhe sesi "vlera"e respektit shkon drejt zeros si ne familje ashtu edhe ne shoqeri, nese mbetesh e ve.
Njera nga zonjat hidhet e thote: "E kam vendosur. Do ta balsamos Nikon (po i ve nje emer ndryshe nga i verteti) dhe ta vendos ne nje kuti qelqi ne mes te sallonit qe kur ta shikojne nusja me djalin, te kujtohen qe une nuk jam vetem, t'ja kene ndrojen hijen se tij"
Te dashur miq, kjo eshte per te qeshur e per te qare ne te njejten kohe. Ne deklaraten e kesaj zonje ka frike; frike nga neperkembja e njerezve te familjes se saj pike se pari dhe mendoni shoqerine me pas. Te gjithe jemi te vetedijshem per poziten delikate te nje vejushe ne shoqeri, sidomos ne shoqerine tone.
Te mos largohem nga tema, cuna, goca mos harroni qe me menyren e sjelljes tuaj sillni frike dhe pasiguri tek njerezit tuaj me te shtrenjte.
Rruget jane plot me djem e vajza te pashem, te veshur bukur, te krehur me stil, qe mbajne ne duar telefonat e fundit te dale ne treg, frekuentojne pub-et me "hot" ne qytet, ngasin makinat me "njish" dhe qe kane lene pas ne shtepi prinderit me te pasigurt. Te pasigurt nese ajo biondja qe erdhi mbreme per te fjetur ne shtepi me djalin e tyre apo ai djali brun qe i sjell te bijen me makine poshte pallatit, do te tregojne nje fije respekt per keta prinder "ta dale jashte mode".
Nje dite te gjithe do te kalojme nga stina e hareshme e rinise, ne stinen e nje moshe me te pjekur, por mbase deri atehere do te kemi bere shume "deme emocionale" me pakujdesite tona tek prinderit tane apo tek prinderit a atyre qe kemi perkrah.
A do te kishit qejf te shihnit ne sallon nje "vjeherr te balsamosur"? JOOOOOOO!!!
Nese keto gjera thuhen per brezin tone, imagjinoni cfare do te na bejne ne dhe sesi do te na trajtojne brezat e femijeve tane.
Cdo dite e jetes eshte nje investim; ju e keni ne dore nese eshte nje investim i vlefshem apo jo:-))))
Mirepres mendimet tuaja:-)
edi
"Dy zonja rreth te gjashtedhjetave bisedonin nje dite per jeten e tyre, per brezin e ri, per mungesen e respektit nga femijet dhe per "ate plagen e perjetshme shkatuar nga nuset e djemve". "Zemra" e bisedes qe humbja e vlerave te respektit dhe miresjelljes ne familjet e sotme shqiptare dhe sesi "vlera"e respektit shkon drejt zeros si ne familje ashtu edhe ne shoqeri, nese mbetesh e ve.
Njera nga zonjat hidhet e thote: "E kam vendosur. Do ta balsamos Nikon (po i ve nje emer ndryshe nga i verteti) dhe ta vendos ne nje kuti qelqi ne mes te sallonit qe kur ta shikojne nusja me djalin, te kujtohen qe une nuk jam vetem, t'ja kene ndrojen hijen se tij"
Te dashur miq, kjo eshte per te qeshur e per te qare ne te njejten kohe. Ne deklaraten e kesaj zonje ka frike; frike nga neperkembja e njerezve te familjes se saj pike se pari dhe mendoni shoqerine me pas. Te gjithe jemi te vetedijshem per poziten delikate te nje vejushe ne shoqeri, sidomos ne shoqerine tone.
Te mos largohem nga tema, cuna, goca mos harroni qe me menyren e sjelljes tuaj sillni frike dhe pasiguri tek njerezit tuaj me te shtrenjte.
Rruget jane plot me djem e vajza te pashem, te veshur bukur, te krehur me stil, qe mbajne ne duar telefonat e fundit te dale ne treg, frekuentojne pub-et me "hot" ne qytet, ngasin makinat me "njish" dhe qe kane lene pas ne shtepi prinderit me te pasigurt. Te pasigurt nese ajo biondja qe erdhi mbreme per te fjetur ne shtepi me djalin e tyre apo ai djali brun qe i sjell te bijen me makine poshte pallatit, do te tregojne nje fije respekt per keta prinder "ta dale jashte mode".
Nje dite te gjithe do te kalojme nga stina e hareshme e rinise, ne stinen e nje moshe me te pjekur, por mbase deri atehere do te kemi bere shume "deme emocionale" me pakujdesite tona tek prinderit tane apo tek prinderit a atyre qe kemi perkrah.
A do te kishit qejf te shihnit ne sallon nje "vjeherr te balsamosur"? JOOOOOOO!!!
Nese keto gjera thuhen per brezin tone, imagjinoni cfare do te na bejne ne dhe sesi do te na trajtojne brezat e femijeve tane.
Cdo dite e jetes eshte nje investim; ju e keni ne dore nese eshte nje investim i vlefshem apo jo:-))))
Mirepres mendimet tuaja:-)
edi
Friday, February 5, 2010
Fundjave e pagoditur nga "kriza"
Miremengjes:-)
Sot jam zgjuar me idene se disa gjera nuk mund t'i preke asnje lloj krize ekonomike. Ne fakt kete ide e kam pasur edhe me perpara, por sot po e artikuloj.
Rrezet e Diellit ndricojne njesoj si ne kohe bolleku ashtu edhe ne kohe krize globale, vetem se ne e ndiejme ngrohtesine e tyre ne varesi te perqendrimit tone ndaj "ketyre krizave " e pasojave te tyre ne jeten tone dhe te shoqerise ku jetojme.
Stinet vazhdojne te shkembehen pavaresisht krizes boterore, sikunder edhe ditet lindin e perendojne me nje saktesi "zvicerane" per tu pasur zili.
Fundjavat pasojne njera-tjetren, duam apo s'duam ne dhe krizat ekonomike. Degjoj miq qe thone mes psheretimash se kane anulluar pushimet per ne aksh vend apo aksh ishull per shkak te krizes ekonomike boterore.
Nderkohe "kjo shtriga krize" i eshte perqasur edhe portofolave tane "te griposur". Ata fillojne te sekelldisen dhe te ndiejne rritje temperature sapo dalin ne treg per te psonisur, kur shohin se cmimet e shportes jane cmendur. Oh, nuk ka shume shprese per kete fundjave per te dale jashte qytetit, mbetem ketu- i thote Truri gjithe trupit i cili bie ne plogeshti totale.
- Jo prisniii!!!!- po ju them une. Kam ca ide te vogla per te shijuar nje fundjave te pagoditur nga kriza.
Fundjavat e kaluara me femijet tuaj jane dhurata me e cmuar qe ju i beni vetes tuaj dhe femijeve tuaj. Femijet do ta ruajne kete kujtim si nje xhevahir te femijerise se tyre, pergjate gjithe jetes se tyre.
Nese neser eshte dite me diell do ta nisim fundjaven me nje shetitje nga liqeni, me pas nje mengjes me trahana ne shtepi dhe nje loje me top poshte pallatit.
Epo kriza nuk na e godet dot "lojen me top" apo jo???
Sot jam zgjuar me idene se disa gjera nuk mund t'i preke asnje lloj krize ekonomike. Ne fakt kete ide e kam pasur edhe me perpara, por sot po e artikuloj.
Rrezet e Diellit ndricojne njesoj si ne kohe bolleku ashtu edhe ne kohe krize globale, vetem se ne e ndiejme ngrohtesine e tyre ne varesi te perqendrimit tone ndaj "ketyre krizave " e pasojave te tyre ne jeten tone dhe te shoqerise ku jetojme.
Stinet vazhdojne te shkembehen pavaresisht krizes boterore, sikunder edhe ditet lindin e perendojne me nje saktesi "zvicerane" per tu pasur zili.
Fundjavat pasojne njera-tjetren, duam apo s'duam ne dhe krizat ekonomike. Degjoj miq qe thone mes psheretimash se kane anulluar pushimet per ne aksh vend apo aksh ishull per shkak te krizes ekonomike boterore.
Nderkohe "kjo shtriga krize" i eshte perqasur edhe portofolave tane "te griposur". Ata fillojne te sekelldisen dhe te ndiejne rritje temperature sapo dalin ne treg per te psonisur, kur shohin se cmimet e shportes jane cmendur. Oh, nuk ka shume shprese per kete fundjave per te dale jashte qytetit, mbetem ketu- i thote Truri gjithe trupit i cili bie ne plogeshti totale.
- Jo prisniii!!!!- po ju them une. Kam ca ide te vogla per te shijuar nje fundjave te pagoditur nga kriza.
- Merrni nje DVD me qera, pergatisni kokoshka dhe ftoni disa miq ne shtepi. Kafe dhe caj i ngrohte shoqeruar me kek te bere vete jane fantastike per te kaluar kohen e bisedes pas nje filmi te bukur.
- Organizoni nje piknik me ushqim te gatuar vete. Ideale jane byreckat (me spinaq, presh, ose veze e djathe), patatet e furres te shoqeruara me qofte apo salcice, sallate e stines dhe fruta. Mos harroni termus me caj per te gjithe dhe lojra per femijet.
- Pikniku mund te organizohet ne cdo stine pa perjashtuar edhe dimrin, nese nuk eshte duke rene shi. Mund te jete nje vend i pershtatshem ne plazh, nje lendine jashte qytetit, apo nje vend qe ju pelqen dhe e keni te preferuarin tuaj.
- Nje ide tjeter eshte qe ta kaloni fundjaven "te qete", duke lexuar ne pjesen me te madhe te kohes vetes dhe femijeve tuaj (nese keni). Mund te mblidheni me femijet (ose nese nuk keni femije, sepse jeni te pamartuar mund te mblidheni me miqte) ne shtepi dhe te organizoni kampionat lojrash. Mund te luani lojra me kompjuter ose lojra me letra, monopoli, uno, mos u nxeh, domino apo cfare lojrash te tjera luani.
- Gatuani thjesht keto dite; supe dhe pica. Ose Pasta dhe sallate. Mund te zgjidhni ose perime furre dhe pule te pjekur. Jane ushqime qe nuk kerkojne shume kohe per tu gatuar dhe shijojne shume sidomos ne fundjave.
- Nese deshironi mund te zgjidhni nje CD te bukur dhe po te largonipak tavolinen e mesit mund te filloni te kerceni e ta shijoni "pub-in" tuaj privat; pa tym duhani e pa muhabet me ze te larte.
- Mos harroni fundjava shijohet nese ke ne zemer deshiren per t'ja kaluar bukur. Mjafton deshira dhe zgjidhja gjendet shume lehte.
Fundjavat e kaluara me femijet tuaj jane dhurata me e cmuar qe ju i beni vetes tuaj dhe femijeve tuaj. Femijet do ta ruajne kete kujtim si nje xhevahir te femijerise se tyre, pergjate gjithe jetes se tyre.
Nese neser eshte dite me diell do ta nisim fundjaven me nje shetitje nga liqeni, me pas nje mengjes me trahana ne shtepi dhe nje loje me top poshte pallatit.
Epo kriza nuk na e godet dot "lojen me top" apo jo???
Thursday, February 4, 2010
Enderr me mamin
Me ndodh shpesh qe te shoh ndonje enderr dhe ta mbaj mend gjate gjithe dites. Jam e bindur se edhe ndonjerit prej jush i ndodh. Jo te gjitheve, sepse ka edhe nga ata qe nuk shohin enderra shume shpesh; dmth cdo nate.
Sot enderrova sikur shoqeroja mamane time ne nje udhetim dhe ajo mezi mbahej ne kembe. O Zot, cfare ndjesie e tmerrshme!!!
Nuk po e duroja dot. E shihja qe vuante dhe me keputej shpirti. Hapa syte e tmerruar dhe mendja me rrinte tek enderra. Fillova te mendoj per ditet e moshes se trete, kur prinderit, mamate nuk do te jene me aq te fuqishme fizikisht si perhere dhe zemra mu pershkua nga trishtimi.
Pastaj mendova per te gjithe ju qe ndoshta jeni duke kaluar nje situate te veshtire shendetesore me mamate apo prinderit tuaj. Mendova per ata qe i kane humbur mamate e tyre dhe qava thelle shpirtit tim. Qava sepse mendova dhinmbjen dhe boshllekun qe te krijon mungesa e nenes. Me kuptoni drejt nuk e perjashtoj as babane, por po flas per mamane sepse ate pashe ne enderr.
Dua vetem t'ju inkurajoj kete mengjes- ndersa keni ende kohe ne dispozicion beni dicka per mamane tuaj. Merreni ne telefon dhe thuajini se e doni shume. Shkruajini nje kartoline me fjale dashurie dhe mirenjohjeje, madje kerkojini dhe falje nese e keni lenduar qofte edhe pa dashje.
Merrni pese minuta kohe dhe blijini nje tufe me lule te fresketa sepse do ta beni te ndihet e re. Dilni pini nje kafe me te dhe falenderojeni per kujdesin e saj per ju.
Ju e dini vete me mire se cfare te beni, thjesht mendoni per dicka qe i pelqen mamase tuaj. Mjafton qe ta beni sot apo ne nje moment te afert. Mos e shtyni per dite me pas, sepse koha iken dhe askush nuk i ka te sigurta te nesermet.
Te nesermet jane peng i se ardhmes.
Po shkoj te marr edhe pak caj :-))))
Sot enderrova sikur shoqeroja mamane time ne nje udhetim dhe ajo mezi mbahej ne kembe. O Zot, cfare ndjesie e tmerrshme!!!
Nuk po e duroja dot. E shihja qe vuante dhe me keputej shpirti. Hapa syte e tmerruar dhe mendja me rrinte tek enderra. Fillova te mendoj per ditet e moshes se trete, kur prinderit, mamate nuk do te jene me aq te fuqishme fizikisht si perhere dhe zemra mu pershkua nga trishtimi.
Pastaj mendova per te gjithe ju qe ndoshta jeni duke kaluar nje situate te veshtire shendetesore me mamate apo prinderit tuaj. Mendova per ata qe i kane humbur mamate e tyre dhe qava thelle shpirtit tim. Qava sepse mendova dhinmbjen dhe boshllekun qe te krijon mungesa e nenes. Me kuptoni drejt nuk e perjashtoj as babane, por po flas per mamane sepse ate pashe ne enderr.
Dua vetem t'ju inkurajoj kete mengjes- ndersa keni ende kohe ne dispozicion beni dicka per mamane tuaj. Merreni ne telefon dhe thuajini se e doni shume. Shkruajini nje kartoline me fjale dashurie dhe mirenjohjeje, madje kerkojini dhe falje nese e keni lenduar qofte edhe pa dashje.
Merrni pese minuta kohe dhe blijini nje tufe me lule te fresketa sepse do ta beni te ndihet e re. Dilni pini nje kafe me te dhe falenderojeni per kujdesin e saj per ju.
Ju e dini vete me mire se cfare te beni, thjesht mendoni per dicka qe i pelqen mamase tuaj. Mjafton qe ta beni sot apo ne nje moment te afert. Mos e shtyni per dite me pas, sepse koha iken dhe askush nuk i ka te sigurta te nesermet.
Te nesermet jane peng i se ardhmes.
Po shkoj te marr edhe pak caj :-))))
Wednesday, February 3, 2010
A me do me?
U gezova shume kur e pashe qe u shfaq ne deren time. Pasi u rehatua dhe po bisedonim, vura re se syrte e saj po lotonin. -Cfare ke qe qan- e pyeta.
-Ai nuk me do me- mu pergjigj.
-Nuk te do?
- Jo, nuk me do me- vazhdoi ajo me ngasherim.
- Ta ka thene kete gje?- e pyeta une duke mos ditur se cfare po ndodhte.
- Jo nuk ma ka thene, por e kam kuptuar vete.
- E si e ke kuptuar?- u bera une kurioze.
- Po ja, ai nuk flet shume me mua.
- Nuk flet fare?
- Jo flet, por...
- Por?
- Flet per gjera pa rendesi, per futbollin, celularin, kemishet.
- E c'te keqe ka kjo?- e pyeta une.
- Po ai flet per cdo gje tjeter, vecse jo per ne. JO PER JETEN TONE SE BASHKU.
Kjo bisede me mbeti ne koke per nje kohe te gjate. Besoj qe ju ka ndodhur edhe juve qe te flisni me te dashurit apo bashkeshortet tuaj me thjeshte per gjera me te pergjithshme, sesa per jeten e tyre emocionale.
Ne grate jemi ndertuar ne nje menyre te tille qe e kemi te nevojshme qe te flasim per menyren sesi ndihemi emocionalisht. Ndersa meshkujt jane krejtesisht ndryshe.
Mos prisni qe ata te reagojne njesoj si ne, ne situata qofte edhe te ngjashme.
Sipas nje studimi nje femer flet 50 000 fjale ne dite, ndersa nje mashkull flet 25 000 fjale. Meshkujt e kane me te veshtire qe te ndajne me partneret e tyre menyren sesi ndihen ata perbrenda. Madje ata shpeshhere mendojne se i shqetesojne partneret nese i bejne ato pjese te pasigurive apo edhe frikerave te tyre.
Te dashura mikesha, merrini keto fjale ne konsiderate dhe mos mendoni se te dashurit apo bashkeshortet tuaj nuk ju duan me, nese ata nuk jane shume "fjalamane".
Ketu nuk perjashtohen edhe rastet ekstreme, por une nuk ja uroj askujt :-)
Ju uroj nje dite te kendshme ne vazhdim:-)
edi
-Ai nuk me do me- mu pergjigj.
-Nuk te do?
- Jo, nuk me do me- vazhdoi ajo me ngasherim.
- Ta ka thene kete gje?- e pyeta une duke mos ditur se cfare po ndodhte.
- Jo nuk ma ka thene, por e kam kuptuar vete.
- E si e ke kuptuar?- u bera une kurioze.
- Po ja, ai nuk flet shume me mua.
- Nuk flet fare?
- Jo flet, por...
- Por?
- Flet per gjera pa rendesi, per futbollin, celularin, kemishet.
- E c'te keqe ka kjo?- e pyeta une.
- Po ai flet per cdo gje tjeter, vecse jo per ne. JO PER JETEN TONE SE BASHKU.
Kjo bisede me mbeti ne koke per nje kohe te gjate. Besoj qe ju ka ndodhur edhe juve qe te flisni me te dashurit apo bashkeshortet tuaj me thjeshte per gjera me te pergjithshme, sesa per jeten e tyre emocionale.
Ne grate jemi ndertuar ne nje menyre te tille qe e kemi te nevojshme qe te flasim per menyren sesi ndihemi emocionalisht. Ndersa meshkujt jane krejtesisht ndryshe.
Mos prisni qe ata te reagojne njesoj si ne, ne situata qofte edhe te ngjashme.
Sipas nje studimi nje femer flet 50 000 fjale ne dite, ndersa nje mashkull flet 25 000 fjale. Meshkujt e kane me te veshtire qe te ndajne me partneret e tyre menyren sesi ndihen ata perbrenda. Madje ata shpeshhere mendojne se i shqetesojne partneret nese i bejne ato pjese te pasigurive apo edhe frikerave te tyre.
Te dashura mikesha, merrini keto fjale ne konsiderate dhe mos mendoni se te dashurit apo bashkeshortet tuaj nuk ju duan me, nese ata nuk jane shume "fjalamane".
Ketu nuk perjashtohen edhe rastet ekstreme, por une nuk ja uroj askujt :-)
Ju uroj nje dite te kendshme ne vazhdim:-)
edi
Subscribe to:
Posts (Atom)
