Mberriten Titanet me duket!

Mua me pelqen me shume qe te eci ne natyre sesa te vrapoj. ndaj edhe mora vajzen perdore dhe bera nje shetitje buzembremjes.

Ecem ngadale neper lagje derisa u afruam tek Liqeni (besoj se nuk ka nevoje qe te jap me shume shpjegime se per cilin liqen behet fjale, pasi ne Tirane nuk eshte se ka ndonje liqen tjeter qe frekuentohet per shetitje)

Po e shijoja cdo hap me vogelushen time derisa hyme ne rrugen e gjere te shetitores. Uaaaa, nuk po arrija tu besoja syve. Mu duk me vend titulli i filmit "Mberriten Titanet" dhe vertet mendova per disa caste sikur tek liqeni kishte ndonje aktivitet te madh. njerezit vershonin nga te gjitha anet dhe mu dhimbsen te gjithe se bashku me veten.

Jemi te rrethuar nga betoni e ndertesat shumekateshe dhe per te shetitur dhe per tu argetuar kemi vetem nje park te madh.

A nuk eshte e tmerrshme qe ne nje qytet qe ka me shume se 800 000 banore nuk ka me shume parqe e mundesi argetimi?

Megjithate edhe kjo "ka te mirat e veta". E di pse, sepse brenda nje rrezeje te shkurter shetitjeje mund te takosh plot miq e te njohur.

Ne fakt nuk kane se ku te vene tjeter per tu shplodhur e vrapuar njerezit e njerit prej kryeqyteteve Europiane, ndaj ne mos ne nje moment ne tjetrin do te takosh shume prej te njohurve te tu, fqinjet, kusherinjte, koleget.

Cdo e keqe e ka nje te mire, apo jo?

Ju uroj cdo te mire dhe mirupafshim nga liqeni:-)

Edi Gogu