A ju ka ndodhur ndonjehere qe te hani ndonje shuplake zhgenjimi mu ne mes te dites plot diell?
E pra, e thashe une. Nuk ben vaki qe te mos ia keni ndiere shijen e neveritshme ndonjehere edhe ju, sikunder edhe une.
Dielli i dites time kishte lindur dhe kanarinat e mia te bukura ciceronin mahnitshem, kur papritur nje rrufe me erdhi andej nga nuk e prisja.
Te dhemb ne shpirt kur merr vesh ndodhi te pakendshme dhe per me teper kur behet fjale per miq te shtrenjte. Por jeta keshtu eshte, apo jo?
Rrufeja me goditi me forcen e vet mpirese dhe ma zbrazi shpirtin. Nuk dija se cfare te ndieja per disa caste, derisa kur shiu i dhimbjes, zhgenjimit dhe loteve me solli ne vete.
E ndjeva rrebeshin qe me beri qull, por kur e ndieva qe po me lagte shpirtin, vendosa te hap cadren. Mire trupi qe mu be qull, por shpirtin nuk doja te ma lagte.
Dashuria, e verteta, falja dhe deshira per te ndihmuar ate qe ka nevoje jane ngjyra te mahnitshme te nje cadre qe cdokush do ta perdorte, per te mos lejuar qe shiu i zhgenjimit t'i lage shpirtin.
Kam shume pune, por me duhet te shkoj diku e t'i qendroj dikujt prane, megjithese nje e care e madhe me eshte krijuar brenda shpirtit tim.
Kalofshi mire sot:-)
Me dashuri,
Edi Gogu
Tuesday, June 8, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment