Te dashur miq,
Secili nga ne e ka nje vend te preferuar, nje qoshke te qytetit, apo nje koderz, nje lendine apo edhe nje kafe, nje lulishte qofte edhe nje shtet te dashur ku mezi sa pret qe te kthehet.
Te gjithe kemi nje pale krahe ku mund te strukemi dhe te rehatohemi si ne ditet me diell ashtu edhe ne ditet e rrebeshta e me ere.
Kam ne dore nje liber me lirika te Lasgush Poradecit dhe nuk do te rri pa e ndare me ju magjine e shpirtit te tij krijues.
Shijojeni dhe mire u takofshim neser per caj jeshil me xhenxhefil:-)
Me dashuri,
Edi Gogu
KU VEMI SHPESH?
Ne zemer t'ende vetem une,
Ne zemer t'ime vetem ti,
Dhe jashte bota fjaletare
Dhe jashte syri plot zili.
Dh'ashtu filluam perngahera
Nje vetesi plot embelsi,
Te mos na shohe syr' i botes
Mos na zemrosh, moj njerezi.
Dhe ikm' e ikme gjith-me large,
Dyke kerkuar pak liri,
Qe me tu ndezur flah' e drites,
Gjer me te mugetit te zi.
Gjer ne mesnate e pasmesnate,
Oh! e pangopura arrati!
Un' hijerende e nurerresuar
Ti buzendritur ne stoli.
Ner ato male-shtatmedhaja,
Ner ato pyje me fshehtesi.
N'ato mburima lozonjare,
N'ata shkembenj plot llaftari.
Ku fryn nje ere pastersije,
e vetetin nje bukuri,
E rritet malli posi deti,
E ndizet zemera ne gji.
Ku nuku duket asnjeri,
Ku vemi shpesh une e ti,
Ku djeg si zjarr, moj dashuri,
Ku ndrin si yll, o perendi.
LASGUSH
Tuesday, June 29, 2010
Sunday, June 27, 2010
Kujdes me cunat!!!
Te dashur miq,
Ju kerkoj ndjese qe nuk jemi takuar per caj gjate kesaj jave qe shkoi. E vendosa ne momentin e fundit dhe u nisa se bashku me familjen ne nje udhetim disa ditor drejt detit.
Pervecse kisha shume gjera per te shkruar, shijova edhe ca dite pushimi me prinderit e mi dhe qendrova larg internetit.
U ktheva tek "magjia" e te shkruarit me laps. Me pelqen shume qe te shkruaj me laps, por qe t'i hedh me pas shenimet ne kompjuter, me duket si pune e kryer dy here. Ndaj edhe kam tendencen qe te shkruaj ne kompjuter njehere e mire, por e them me sinqeritet qe magjine e krijimit e perjetoj me shume kur shkruaj ne bllok me laps. Nuk di se c'ka nje ndjesi shume te vecante zhurma e ferkimit te lapsit me letren dhe shpejtesia e mendimit eshte vershuese. Nejse. Kaq persa i perket ndjesive te krijimit.
Moti ishte shume i fresket, keshtu qe aventura jone "plazhore" u perqendrua ne ndertim kalash me rere dhe ne shetitje te gjata kilometrike.
Ne fillim shetisja vetem me vajzen dhe benim "biseda gocash". Ashtu si ndodh rendom gjate nej bisede, mamate nuk mund te mos kalojne tek pjesa e preferuar e dhenies se keshillave.
Ndersa po i flisja per rendesine e butesise se karakterit te nej femre perfundova ne keshillen "Kujdes me djalin!"
Ajo me shume sinqeritet mu pergjigj "Po une gjithmone kujdesem per te".
Qesha me ze te larte sepse une tjeterkund po synoja. I shpjegova Princeshes time qe duhet te kishte perhere kujdes ne menyren e sjelljes dhe te komunikimit me te vellane.
Nuk behet fjale vetem per ndarjen e lodrave dhe organizimin e lojrave dhe te aktiviteteve te perbashketa. Nese ne nuk i mesojme vajzat tona qe kur jane te vogla te kene kujdes ne menyren sesi sillen me vellezerit e tyre, kur ato te rriten do te kemi nje problem shume te madh perpara. Nese ato sillen pa respekt, pa dhembshuri, me agoizem ndaj vellezerve te tyre, po ashtu do te sillen me bashkeshortet e tyre te ardhshem dhe me djemte e tyre.
Djemte (meshkujt) jane natyra me te rezervuara, sesa vajzat persa i perket shprehjes se botes se tyre te brendshme emocionale. Ata vleresojne shume respektin qe bashkeshortja apo nena e tyre ju jep. Mos prisni qe vajzat tuaja/tona te mesojne te tregojne respekt ndaj bashekshorteve te tyre ne menyre automatike, kur ata te jene gati per martese.
Fillon ne familje, me respektin ndaj babait dhe vellait te tyre. E njejta gje edhe persa i perket djemve. Mos prisni qe ata te behen "super xhentile" vetvetiu, ndjenja e respektit, butesise, mirekuptimit, ndihmes se pergjegjesive familjare, ndaj femrave fillon ne familje me mamin dhe motren.
Bashkeshorti im e meson djalin tone qe te respektoje "femrat" ne cdo gje dhe eshte vertet shume e vecante qe te shohesh sesi dy meshkujt tane, na hapin deren e makines, na lejojne te kalojme te parat, na ndihmojne dhe na ngrene ne qiell me kujdesin dhe dashurine e tyre.
Te gjitha ato gjera qe une di dhe kam mesuar ne lidhje me te perbashketat dhe vecantite e gjinive, mundohem t'ua percjell te dy femijeve. Mos mendoni kurre se eshte shume heret.
Te dashura mikesha, mesojini djemte tuaj te jene te dashur, mirekuptues, tolerante dhe punetore dhe nuset e tyre ne te ardhmen do t'ju bekojne pafund. Ne fakt me cdo gje qe i mesojme dhe i pajisim si djemte ashtu edhe vajzat, jemi duke u bere nje dhurate qe do tu vleje per te gjithe jeten e tyre.
Ju uroj nje fillim jave te mbare!
Me dashuri,
Edi Gogu
Ju kerkoj ndjese qe nuk jemi takuar per caj gjate kesaj jave qe shkoi. E vendosa ne momentin e fundit dhe u nisa se bashku me familjen ne nje udhetim disa ditor drejt detit.
Pervecse kisha shume gjera per te shkruar, shijova edhe ca dite pushimi me prinderit e mi dhe qendrova larg internetit.
U ktheva tek "magjia" e te shkruarit me laps. Me pelqen shume qe te shkruaj me laps, por qe t'i hedh me pas shenimet ne kompjuter, me duket si pune e kryer dy here. Ndaj edhe kam tendencen qe te shkruaj ne kompjuter njehere e mire, por e them me sinqeritet qe magjine e krijimit e perjetoj me shume kur shkruaj ne bllok me laps. Nuk di se c'ka nje ndjesi shume te vecante zhurma e ferkimit te lapsit me letren dhe shpejtesia e mendimit eshte vershuese. Nejse. Kaq persa i perket ndjesive te krijimit.
Moti ishte shume i fresket, keshtu qe aventura jone "plazhore" u perqendrua ne ndertim kalash me rere dhe ne shetitje te gjata kilometrike.
Ne fillim shetisja vetem me vajzen dhe benim "biseda gocash". Ashtu si ndodh rendom gjate nej bisede, mamate nuk mund te mos kalojne tek pjesa e preferuar e dhenies se keshillave.
Ndersa po i flisja per rendesine e butesise se karakterit te nej femre perfundova ne keshillen "Kujdes me djalin!"
Ajo me shume sinqeritet mu pergjigj "Po une gjithmone kujdesem per te".
Qesha me ze te larte sepse une tjeterkund po synoja. I shpjegova Princeshes time qe duhet te kishte perhere kujdes ne menyren e sjelljes dhe te komunikimit me te vellane.
Nuk behet fjale vetem per ndarjen e lodrave dhe organizimin e lojrave dhe te aktiviteteve te perbashketa. Nese ne nuk i mesojme vajzat tona qe kur jane te vogla te kene kujdes ne menyren sesi sillen me vellezerit e tyre, kur ato te rriten do te kemi nje problem shume te madh perpara. Nese ato sillen pa respekt, pa dhembshuri, me agoizem ndaj vellezerve te tyre, po ashtu do te sillen me bashkeshortet e tyre te ardhshem dhe me djemte e tyre.
Djemte (meshkujt) jane natyra me te rezervuara, sesa vajzat persa i perket shprehjes se botes se tyre te brendshme emocionale. Ata vleresojne shume respektin qe bashkeshortja apo nena e tyre ju jep. Mos prisni qe vajzat tuaja/tona te mesojne te tregojne respekt ndaj bashekshorteve te tyre ne menyre automatike, kur ata te jene gati per martese.
Fillon ne familje, me respektin ndaj babait dhe vellait te tyre. E njejta gje edhe persa i perket djemve. Mos prisni qe ata te behen "super xhentile" vetvetiu, ndjenja e respektit, butesise, mirekuptimit, ndihmes se pergjegjesive familjare, ndaj femrave fillon ne familje me mamin dhe motren.
Bashkeshorti im e meson djalin tone qe te respektoje "femrat" ne cdo gje dhe eshte vertet shume e vecante qe te shohesh sesi dy meshkujt tane, na hapin deren e makines, na lejojne te kalojme te parat, na ndihmojne dhe na ngrene ne qiell me kujdesin dhe dashurine e tyre.
Te gjitha ato gjera qe une di dhe kam mesuar ne lidhje me te perbashketat dhe vecantite e gjinive, mundohem t'ua percjell te dy femijeve. Mos mendoni kurre se eshte shume heret.
Te dashura mikesha, mesojini djemte tuaj te jene te dashur, mirekuptues, tolerante dhe punetore dhe nuset e tyre ne te ardhmen do t'ju bekojne pafund. Ne fakt me cdo gje qe i mesojme dhe i pajisim si djemte ashtu edhe vajzat, jemi duke u bere nje dhurate qe do tu vleje per te gjithe jeten e tyre.
Ju uroj nje fillim jave te mbare!
Me dashuri,
Edi Gogu
Friday, June 18, 2010
Perime ne tave balte ne furre
Te dashur miq,
Me keni kerkuar qe te vendos nje recete per gatimin e perimeve te stines dhe une po ju postoj nje recete te thjeshte dhe mbi te gjitha shume te shijshme.
Per te bere nje turli verore per 4-5 persona ju nevojiten;
* nje tave e madhe balte me kapak
* 3 patellxhane mesatare
* 2 speca jeshile
* 4 domate zemerkau
* 4 qepe
* 12 thelpinj hudher ( e qeruar)
* 4 luge gjelle vaj ulliri
* 2 kunguj mesatare
* 2 karrota te pastruara e te prera imet
* 1 tufe majdanoz
* kripe
* piper i zi
* 1/4 luge caji pluhur kumini (gjendet ne supermarket)
* 1/4 gote uje
Se pari i qerojme, dhe i pastrojme perimet. I lajme me uje te bollshem dhe i fshijme me leter kuzhine. Patellxhanet i presim ne feta ( me trashesine e gishtit te vogel te dores ne forma gjysem hene dhe i leme ne nje tas me qumesht te ftohte per 15 minuta.
Nderkohe presim ne rrathe me te njejten trashesi si patellxhanet edhe kungujt. Qepet i presim holle si edhe specat dhe karrotat. Preferohet ne forme kubike.
Hudhrat i presim ne mes per se gjati.
Pasi i kemi prere te gjitha perimet i hedhim se bashku ( pa ndjekur ndonje rregull te vecante) ne taven e dheut. Shtojme erezat, kripen, pak piper, vajin e ullirit, ujin dhe i veme kapakun enes prej balte.
Nderkohe mos harroni qe ta keni parangrohur furren e sobes ne 230 grade. Futeni taven prej balte ne furre dhe pas 60-70 minutash tava do te jete gati.
Mos harroni qe cdo 20 minuta te beni nje perzierje te perimeve qe keni vendosur ne furre.
Kjo tave e shijshme shoqerohet shume mire me pak buke te bere vete, me sallate greke dhe me dhalle ose me caj te ftohte.
Nese nuk e beni buken vete ne nje rast te tille, blini disa buke sanduici dhe beni ne te disa prerje terthore. Lyejini copat e bukes se prere me vaj ulliri, hudher dhe rigon e piper. Vendosini per 2 minuta ne furren e ngrohur dhe shijojini.
BUKE ME HUDHRA
Buke sipas deshires, preferohet bagete franceze ose buke sanduici
* 3 thelpinj hudher te shtypur
* 2 luge gjelle vaj ulliri
* 1 luge caji rigon
* 1/4 luge caji kripe
Tani po iki se me duhet te bej gati buken me hudhra. Edhe une kete gjelle kam gatuar per sot.
Ju befte mire!
Me dashuri,
Edi Gogu
P.S. Kesaj tave me perime sipas deshires mund ti shtohen patate, ullinj pa fare, disa dege selino.
Me keni kerkuar qe te vendos nje recete per gatimin e perimeve te stines dhe une po ju postoj nje recete te thjeshte dhe mbi te gjitha shume te shijshme.
Per te bere nje turli verore per 4-5 persona ju nevojiten;
* nje tave e madhe balte me kapak
* 3 patellxhane mesatare
* 2 speca jeshile
* 4 domate zemerkau
* 4 qepe
* 12 thelpinj hudher ( e qeruar)
* 4 luge gjelle vaj ulliri
* 2 kunguj mesatare
* 2 karrota te pastruara e te prera imet
* 1 tufe majdanoz
* kripe
* piper i zi
* 1/4 luge caji pluhur kumini (gjendet ne supermarket)
* 1/4 gote uje
Se pari i qerojme, dhe i pastrojme perimet. I lajme me uje te bollshem dhe i fshijme me leter kuzhine. Patellxhanet i presim ne feta ( me trashesine e gishtit te vogel te dores ne forma gjysem hene dhe i leme ne nje tas me qumesht te ftohte per 15 minuta.
Nderkohe presim ne rrathe me te njejten trashesi si patellxhanet edhe kungujt. Qepet i presim holle si edhe specat dhe karrotat. Preferohet ne forme kubike.
Hudhrat i presim ne mes per se gjati.
Pasi i kemi prere te gjitha perimet i hedhim se bashku ( pa ndjekur ndonje rregull te vecante) ne taven e dheut. Shtojme erezat, kripen, pak piper, vajin e ullirit, ujin dhe i veme kapakun enes prej balte.
Nderkohe mos harroni qe ta keni parangrohur furren e sobes ne 230 grade. Futeni taven prej balte ne furre dhe pas 60-70 minutash tava do te jete gati.
Mos harroni qe cdo 20 minuta te beni nje perzierje te perimeve qe keni vendosur ne furre.
Kjo tave e shijshme shoqerohet shume mire me pak buke te bere vete, me sallate greke dhe me dhalle ose me caj te ftohte.
Nese nuk e beni buken vete ne nje rast te tille, blini disa buke sanduici dhe beni ne te disa prerje terthore. Lyejini copat e bukes se prere me vaj ulliri, hudher dhe rigon e piper. Vendosini per 2 minuta ne furren e ngrohur dhe shijojini.
BUKE ME HUDHRA
Buke sipas deshires, preferohet bagete franceze ose buke sanduici
* 3 thelpinj hudher te shtypur
* 2 luge gjelle vaj ulliri
* 1 luge caji rigon
* 1/4 luge caji kripe
Tani po iki se me duhet te bej gati buken me hudhra. Edhe une kete gjelle kam gatuar per sot.
Ju befte mire!
Me dashuri,
Edi Gogu
P.S. Kesaj tave me perime sipas deshires mund ti shtohen patate, ullinj pa fare, disa dege selino.
Wednesday, June 16, 2010
Kam rene ne dashuri!
Nese do te me thonit qe nuk e mbani mend sesi jeni ndjere kur keni rene ne dashuri, une do t'ju thoja qe kjo eshte nje genjeshter e madhe.
Nuk ka njeri ne bote qe nuk e mban mend sesi eshte ndjere kur ka rene ne dashuri. Une e mbaj mend ende ate ndjesi te mrekullueshme, "fluturat ne stomak", deshiren per ta pare sa me shpesh dhe per ti qendruar prane atij qe zemra ime dashuronte.
Letrat e shkruara plot pasion e dashuri dhe sinjalet me fershellime poshte pallatit jane paraardhese te sms, eml dhe mms te dashurise.
E mbani mend sesi ndiheshit kur syte e tij/saj ju percellonin deri ne thellesite e shpirtit? Po kur shetisnit te kapur perdore, a nuk ju dukej sikur koha kishte ndalur ne vend?
Nuk po flas per poezite, kenget dhe marrezite e paimagjinueshme qe kemi/keni bere kur keni/kemi rene ne dashuri.
Nuk e di sesi vijne gjerat ne jete, por ndodh qe ai pasioni i sapo renies ne dashuri zbehet dhe e humbet shkelqimin e dikurshem neper vite dhe martesa kthehet ne nje stil jetese pa romantizem, emocion dhe "flutura ne stomak".
A nuk do te donit qe te ndiheshit serish njesoj sikur sapo keni rene ne dashuri megjithese keni shume apo edhe pak vite te martuar? PO?
Epo ja dicka qe mund te beni;
Nuk nevojitet kurresesi qe te kerkosh per nje bashkeshort/e te re.
Sill ndermend te gjitha detajet qe te pelqyen tek i/e dashuri/a yt/jote pikerisht atehere kur re ne dashuri me te.
Kujto sesi ndiheshe prane saj/tij.
Kujto gjerat qe ju pelqenin ti benit se bashku.
Kujto historine tuaj te dashurise dhe detajet me te bukura.
Shihni foto te asaj kohe dhe...
Hidhini syte drejt tij/saj e do te vereni qe eshte po i njejti person qe "jua hoqi mendjen" vite me pare.
Ulu prane tij/saj dhe perqafoje, mbaje per dore dhe puthe me dashuri duke menduar qe je ende njeriu me me fat ne bote qe ke gjetur nje "thesar" te cmuar.
Mos prisni qe romanca te zgjohet vete, ju duhet te beni pjesen tuaj.
Shkruajini sms, eml dhe mnbi te gjitha pusulla ne copeza letre te parfumosura. Nuk eshte aspak pune e veshtire, por funksionon per ta bere marredhenien plot jete.
Perdorni fantazine tuaj dhe vendosiniketo pusulla ne xhepat e pantallonave te tij, ne canten e punes se tij/saj, nen jastek, brenda kepuceve etj.
Luani ne impiantin tuaj muzikor apo ne makine muziken tuaj te preferuar dhe nese jeni ne shtepi ftojeni ne nje vallezim vetem per ju te dy.
Nese keni femije, cojini tek gjysherit dhe beni nje "party" me muzike e ushqim (nje vakt normal te servirur bukur ama) dhe vallezim pa u shperqendruar nga punet apo gjerat e tjera.
Shprehini dashurine tuaj, admirimin, respektin dhe zgjoni nga gjumi ndjenjat dashurore te pergjumura.
Nderkohe mendoni edhe gjera te tjera qe do ta bejne bashkeshortin/en tuaj te ndihet i vecante dhe i dashuruar dhe ju do te ndiheni se po bini serish ne dashuri.
Mjafton vetem qe te zgjoni interesimin tek i/e shtrenjti/a juaj dhe do te thoni cdo dite "KAM RENE NE DASHURI".
Mos e lejoni kete ndjenje qe te vdese dhe mos e ushqeni zemren tuaj me "ndjenja" te tjera, pasi ju keni ne krah personin me te mrekullueshem qe ju beri te thoni me gjithe shpirt "KAM RENE NE DASHURI"...
Ju uroj gjithe te mirat dhe me shkruani nese keto ide funksionuan dhe ju ndihmuan disi.
Perjetesisht e dashuruar,
Edi Gogu
Nuk ka njeri ne bote qe nuk e mban mend sesi eshte ndjere kur ka rene ne dashuri. Une e mbaj mend ende ate ndjesi te mrekullueshme, "fluturat ne stomak", deshiren per ta pare sa me shpesh dhe per ti qendruar prane atij qe zemra ime dashuronte.
Letrat e shkruara plot pasion e dashuri dhe sinjalet me fershellime poshte pallatit jane paraardhese te sms, eml dhe mms te dashurise.
E mbani mend sesi ndiheshit kur syte e tij/saj ju percellonin deri ne thellesite e shpirtit? Po kur shetisnit te kapur perdore, a nuk ju dukej sikur koha kishte ndalur ne vend?
Nuk po flas per poezite, kenget dhe marrezite e paimagjinueshme qe kemi/keni bere kur keni/kemi rene ne dashuri.
Nuk e di sesi vijne gjerat ne jete, por ndodh qe ai pasioni i sapo renies ne dashuri zbehet dhe e humbet shkelqimin e dikurshem neper vite dhe martesa kthehet ne nje stil jetese pa romantizem, emocion dhe "flutura ne stomak".
A nuk do te donit qe te ndiheshit serish njesoj sikur sapo keni rene ne dashuri megjithese keni shume apo edhe pak vite te martuar? PO?
Epo ja dicka qe mund te beni;
Nuk nevojitet kurresesi qe te kerkosh per nje bashkeshort/e te re.
Sill ndermend te gjitha detajet qe te pelqyen tek i/e dashuri/a yt/jote pikerisht atehere kur re ne dashuri me te.
Kujto sesi ndiheshe prane saj/tij.
Kujto gjerat qe ju pelqenin ti benit se bashku.
Kujto historine tuaj te dashurise dhe detajet me te bukura.
Shihni foto te asaj kohe dhe...
Hidhini syte drejt tij/saj e do te vereni qe eshte po i njejti person qe "jua hoqi mendjen" vite me pare.
Ulu prane tij/saj dhe perqafoje, mbaje per dore dhe puthe me dashuri duke menduar qe je ende njeriu me me fat ne bote qe ke gjetur nje "thesar" te cmuar.
Mos prisni qe romanca te zgjohet vete, ju duhet te beni pjesen tuaj.
Shkruajini sms, eml dhe mnbi te gjitha pusulla ne copeza letre te parfumosura. Nuk eshte aspak pune e veshtire, por funksionon per ta bere marredhenien plot jete.
Perdorni fantazine tuaj dhe vendosiniketo pusulla ne xhepat e pantallonave te tij, ne canten e punes se tij/saj, nen jastek, brenda kepuceve etj.
Luani ne impiantin tuaj muzikor apo ne makine muziken tuaj te preferuar dhe nese jeni ne shtepi ftojeni ne nje vallezim vetem per ju te dy.
Nese keni femije, cojini tek gjysherit dhe beni nje "party" me muzike e ushqim (nje vakt normal te servirur bukur ama) dhe vallezim pa u shperqendruar nga punet apo gjerat e tjera.
Shprehini dashurine tuaj, admirimin, respektin dhe zgjoni nga gjumi ndjenjat dashurore te pergjumura.
Nderkohe mendoni edhe gjera te tjera qe do ta bejne bashkeshortin/en tuaj te ndihet i vecante dhe i dashuruar dhe ju do te ndiheni se po bini serish ne dashuri.
Mjafton vetem qe te zgjoni interesimin tek i/e shtrenjti/a juaj dhe do te thoni cdo dite "KAM RENE NE DASHURI".
Mos e lejoni kete ndjenje qe te vdese dhe mos e ushqeni zemren tuaj me "ndjenja" te tjera, pasi ju keni ne krah personin me te mrekullueshem qe ju beri te thoni me gjithe shpirt "KAM RENE NE DASHURI"...
Ju uroj gjithe te mirat dhe me shkruani nese keto ide funksionuan dhe ju ndihmuan disi.
Perjetesisht e dashuruar,
Edi Gogu
Tuesday, June 15, 2010
Vetevrasje si mundesi?!
Miredita te dashur miq,
Sot nuk e kam shijuar ende cajin tim, pasi kemi dy dite pa uje ne apartament dhe tere mengjesin kam qene e zene me blerje bidonash me uje dhe transportim kovash me uje nga kati i pare, ne te nentin ku banojme ne.
Ne fillim u merzita shume kur pas kaq shume oresh pritjeje, asnje pike uji e "bekuar" nuk rrodhi ne asnjerin prej rubinetave tane te "etur". U ankova ne telefon per mungesen e ujit. Iu ankova mamit tim, mamase se bashkeshortit, mikeshave te mia dhe gjitha fqinjeve qe hasa tek shitorja jone e perimeve. Ne fakt u ankuam te gjithe per kete "hall" te perbashket dhe pastaj si milingona "punetore" u larguam drejt foleve tona.
Gezimi im filloi te rikthehet kur fillova te coj ne apartament bidonat e pare 6 litersh qe bleva poshte ne dyqan. Zonja e mire e dyqanit me dhuroi nje kove me uje dhe mua mu duk sikur me dhuroi "ar te paster".
Sa qenie interesante qe eshte njeriu. Pershtatet ne shume situata. Nejse ende ma shpifin enet qe presin "te bejne dush" me padurim, rrobat ne lavatrice qe presin qe dje ne mengjes brenda te qullura e shume kova "barkthara" ne dyshemene e tualeteve tona. ma shpifin dhe me acarojne, por une vendosa te fokusohem tek ato bidona me uje qe bleva ne dyqan dhe sesi mund ti perdor ata per te permbushur disa nga nevojat urgjente te familjes time.
Nuk doja qe te flisnim per kete teme sot, por ja qe eshte aq aktuale per mua, saqe me beri te shkruaj disa paragrafe.
Kam disa dite qe i vij verdalle temes se vetevrasjes. Me ka lene nje shije te pashpjegueshme biseda me nje shoqen time, e cila mendonte se vetevrasja qe nje nder zgjidhjet e mundshme te problemeve te saj. Kam lejen e saj per ta ndare kete teme me ju sot. Madje ajo vete ma kerkoi qe ta beja kete gje. C'te them une pas nje deklarate te tille?
Nuk behet fjale per nje adoleshente, por per nje mesogrua e cila ka nje jete familjare te mire, te qete dhe femije te rritur. U perpoqa ta pyes me takt se perse mendonte ashtu dhe ajo mu pergjigj qe nuk po mundej me ta shtynte jeten e saj ne ate menyre. I shoqi kishte le te themi, nje jete te tijen me miqte dhe shoqerine e tij dhe gruaja ndihej krejt e vetme dhe e lene pas dore.
Nga jashte mua nuk me jane dukur asnjehere cift problematik, por gjithkush i di vete 'pikat e nxehta'. Femijet qene te rritur tashme dhe asaj i dukej sikur po i rreshkiste jeta nga duart. Me te shoqin kishin vite qe perjetonin nje "humnere" emocionale, qe ajo kembengul se ai nuk e pranonte qe ekzistonte. Lendimi i saj kishte marre permasa kur kishte degjuar prej te shoqit gjera qe ajo do te kishte dashur t'i degjonte vite me pare, atehere kur ato probleme qene ngjizur. E mbi te gjitha keto qene edhe disa veshtiresi ekonomike te pazgjidhshme.
"Nuk doja te jetoja me. Asgje nuk me sillte gezim dhe qaja fshehurazi sa here qe mundja. u mbylla ne vetvete dhe i flisja vetem Zotit me ze te larte se e dija qe vetem Ai me degjonte dhe me kuptonte plaget e zemres sime. Vendosa te vras veten dhe po perpiqesha te gjeja nje menyre te sigurt, qe askush te mos me kthente me ne jete. C'e doja nje jete, kur askush nuk me kuptonte dhe nuk me vleresonte?"- me tha ajo permes loteve te nxehte.
Me theri ne shpirt dhe e pyeta se cfare kishte vendosur te bente? Cfare do te bente vertet?- mendoja me vehte nderkohe qe prisja pergjigjen e saj.
Asgje!- me tha mes loteve. Nuk do te bej asgje, sepse nuk dua t'u thyej zemren femijeve te mi, megjithese te ikja nje here e pergjithmone eshte ajo qe deshiroj me gjithe shpirt".
Biseduam gjate, shume gjate per femijet, jeten, bashkeshortin dhe per mundesine e vetme qe ke ne kete jete per te shijuar dite te cilat nuk kthehen me. Ajo thote qe ndersa qante me ze te larte dhe i lutej Zotit per ndihme i erdhi ne mendje mendimi qe femijet do ta vuanin shume vdekjen e saj dhe ndjeu nje paqe qe i pershkoi zemren. Nje paqe e qetesi qe nuk e kishte provuar me pare.
Vetevrasja mendohet sikur i zgjidh problemet per personin qe e kryen ate, por ne fakt nuk eshte aspak ashtu, pasi ajo prek ne menyre te drejtperdrejte te gjithe jetet e lidhura me jeten e viktimes. Vetevrasja hap plage te thella, te cilat mezi sherohen (nese sherohen) gjate shume viteve.
Uhhh, sa me shqeteson kjo teme dhe ma rendoi disi shpirtin edhe tani qe e shkruaja. Ne jete jane ca fije te forta, por te padukshme qe na lidhin me njeri-tjetrin, eshte mekat t'i presesh perpara kohe, pasi ka nje kohe per te qare e nje kohe per te qeshur, nje kohe per te mbjelle e nje kohe per te korrur, nje kohe per te vallezuar e nje kohe per te mbajtur zi, nje kohe per te lindur e nje kohe per te vdekur, nje kohe me diell e nje kohe me shi.
Lutem qe Perendia t'ju jape jete te gjate, shendet dhe gezim ne cdo dite te jetes tuaj:-) dhe durim per t'i kaluar te gjitha veshtiresite qe ju dalin perpara!
Me dashuri,
Edi Gogu
Sot nuk e kam shijuar ende cajin tim, pasi kemi dy dite pa uje ne apartament dhe tere mengjesin kam qene e zene me blerje bidonash me uje dhe transportim kovash me uje nga kati i pare, ne te nentin ku banojme ne.
Ne fillim u merzita shume kur pas kaq shume oresh pritjeje, asnje pike uji e "bekuar" nuk rrodhi ne asnjerin prej rubinetave tane te "etur". U ankova ne telefon per mungesen e ujit. Iu ankova mamit tim, mamase se bashkeshortit, mikeshave te mia dhe gjitha fqinjeve qe hasa tek shitorja jone e perimeve. Ne fakt u ankuam te gjithe per kete "hall" te perbashket dhe pastaj si milingona "punetore" u larguam drejt foleve tona.
Gezimi im filloi te rikthehet kur fillova te coj ne apartament bidonat e pare 6 litersh qe bleva poshte ne dyqan. Zonja e mire e dyqanit me dhuroi nje kove me uje dhe mua mu duk sikur me dhuroi "ar te paster".
Sa qenie interesante qe eshte njeriu. Pershtatet ne shume situata. Nejse ende ma shpifin enet qe presin "te bejne dush" me padurim, rrobat ne lavatrice qe presin qe dje ne mengjes brenda te qullura e shume kova "barkthara" ne dyshemene e tualeteve tona. ma shpifin dhe me acarojne, por une vendosa te fokusohem tek ato bidona me uje qe bleva ne dyqan dhe sesi mund ti perdor ata per te permbushur disa nga nevojat urgjente te familjes time.
Nuk doja qe te flisnim per kete teme sot, por ja qe eshte aq aktuale per mua, saqe me beri te shkruaj disa paragrafe.
Kam disa dite qe i vij verdalle temes se vetevrasjes. Me ka lene nje shije te pashpjegueshme biseda me nje shoqen time, e cila mendonte se vetevrasja qe nje nder zgjidhjet e mundshme te problemeve te saj. Kam lejen e saj per ta ndare kete teme me ju sot. Madje ajo vete ma kerkoi qe ta beja kete gje. C'te them une pas nje deklarate te tille?
Nuk behet fjale per nje adoleshente, por per nje mesogrua e cila ka nje jete familjare te mire, te qete dhe femije te rritur. U perpoqa ta pyes me takt se perse mendonte ashtu dhe ajo mu pergjigj qe nuk po mundej me ta shtynte jeten e saj ne ate menyre. I shoqi kishte le te themi, nje jete te tijen me miqte dhe shoqerine e tij dhe gruaja ndihej krejt e vetme dhe e lene pas dore.
Nga jashte mua nuk me jane dukur asnjehere cift problematik, por gjithkush i di vete 'pikat e nxehta'. Femijet qene te rritur tashme dhe asaj i dukej sikur po i rreshkiste jeta nga duart. Me te shoqin kishin vite qe perjetonin nje "humnere" emocionale, qe ajo kembengul se ai nuk e pranonte qe ekzistonte. Lendimi i saj kishte marre permasa kur kishte degjuar prej te shoqit gjera qe ajo do te kishte dashur t'i degjonte vite me pare, atehere kur ato probleme qene ngjizur. E mbi te gjitha keto qene edhe disa veshtiresi ekonomike te pazgjidhshme.
"Nuk doja te jetoja me. Asgje nuk me sillte gezim dhe qaja fshehurazi sa here qe mundja. u mbylla ne vetvete dhe i flisja vetem Zotit me ze te larte se e dija qe vetem Ai me degjonte dhe me kuptonte plaget e zemres sime. Vendosa te vras veten dhe po perpiqesha te gjeja nje menyre te sigurt, qe askush te mos me kthente me ne jete. C'e doja nje jete, kur askush nuk me kuptonte dhe nuk me vleresonte?"- me tha ajo permes loteve te nxehte.
Me theri ne shpirt dhe e pyeta se cfare kishte vendosur te bente? Cfare do te bente vertet?- mendoja me vehte nderkohe qe prisja pergjigjen e saj.
Asgje!- me tha mes loteve. Nuk do te bej asgje, sepse nuk dua t'u thyej zemren femijeve te mi, megjithese te ikja nje here e pergjithmone eshte ajo qe deshiroj me gjithe shpirt".
Biseduam gjate, shume gjate per femijet, jeten, bashkeshortin dhe per mundesine e vetme qe ke ne kete jete per te shijuar dite te cilat nuk kthehen me. Ajo thote qe ndersa qante me ze te larte dhe i lutej Zotit per ndihme i erdhi ne mendje mendimi qe femijet do ta vuanin shume vdekjen e saj dhe ndjeu nje paqe qe i pershkoi zemren. Nje paqe e qetesi qe nuk e kishte provuar me pare.
Vetevrasja mendohet sikur i zgjidh problemet per personin qe e kryen ate, por ne fakt nuk eshte aspak ashtu, pasi ajo prek ne menyre te drejtperdrejte te gjithe jetet e lidhura me jeten e viktimes. Vetevrasja hap plage te thella, te cilat mezi sherohen (nese sherohen) gjate shume viteve.
Uhhh, sa me shqeteson kjo teme dhe ma rendoi disi shpirtin edhe tani qe e shkruaja. Ne jete jane ca fije te forta, por te padukshme qe na lidhin me njeri-tjetrin, eshte mekat t'i presesh perpara kohe, pasi ka nje kohe per te qare e nje kohe per te qeshur, nje kohe per te mbjelle e nje kohe per te korrur, nje kohe per te vallezuar e nje kohe per te mbajtur zi, nje kohe per te lindur e nje kohe per te vdekur, nje kohe me diell e nje kohe me shi.
Lutem qe Perendia t'ju jape jete te gjate, shendet dhe gezim ne cdo dite te jetes tuaj:-) dhe durim per t'i kaluar te gjitha veshtiresite qe ju dalin perpara!
Me dashuri,
Edi Gogu
Monday, June 14, 2010
Oh sa gerhet...
Pershendetje te dashur miq:-)
Ndonjehere me ndodh qe perpiqem te gjej ndonje teme interesante per ta diskutuar ne blogun e cajit (keshtu e kam pagezuar shkurt kete blog) dhe krejt papritur nderroj mendim pasi bisedat jane me te kendshme mes miqsh, kur flet per gjera te perditshme.
Nje mikesha ime ankohet (me te drejte) se nuk mundet qe te flere dot e qete, pasi i shoqi gerhet shume.
Kjo eshte per te qeshur per disa, nderkohe qe per disa te tjere eshte nje sfide me vete. Arsyet se perse njerezit gerhasin jane te shumta, por nje FAKT eshte I PERBASHKET; askush nuk deshiron qe te gerrhase. Askush qe gerrhet nuk e be kete gje enkas, thjesht ndodh:-)))
Nje dite ndersa isha shtrire per te fjetur pas nje dite super te gjate mendova dicka shume interesante (te pakten keshtu me duket mua).
Fakti qe bashkeshorti yt gerrhet, eshte nje arsye mese e mjaftueshme qe ta falenderosh Perendine me gjithe shpirt qe e ke te shtrenjtin e zemres tende prane dhe gjalle. Askush nuk e di me siguri se kur do te jete fundi i jetes se tij, ndaj eshte shume e rendesishme qe te gjitha ditet ti jetojme me mbushulline dhe entuziasmin sikur jane dita e fundit ne kete jete.
Shume gra, njerez qe kane humbur njerezit e tyre te shtrenjte dhe te dashur, kane deshiruar me shume deshperim qe t'ua degjonin edhe njehere zerin, qofte edhe per pak.
Kur je ne shtrat dhe gerrhimat te bezdisin, ji mirenjohese qe e ke prane te dashurin e shpirtit tend dhe jo kujtime te te shkuares apo ndjenja vetmie dhe vrasjeje ndergjegjie.
Ka shume menyra per te gjetur me te miren ne cdo situate, thjesht duhet kendveshtrimi i duhur...
Ju uroj cdo te mire dhe mire u takofshim neser:-)
Me dashuri,
Edi Gogu
Ndonjehere me ndodh qe perpiqem te gjej ndonje teme interesante per ta diskutuar ne blogun e cajit (keshtu e kam pagezuar shkurt kete blog) dhe krejt papritur nderroj mendim pasi bisedat jane me te kendshme mes miqsh, kur flet per gjera te perditshme.
Nje mikesha ime ankohet (me te drejte) se nuk mundet qe te flere dot e qete, pasi i shoqi gerhet shume.
Kjo eshte per te qeshur per disa, nderkohe qe per disa te tjere eshte nje sfide me vete. Arsyet se perse njerezit gerhasin jane te shumta, por nje FAKT eshte I PERBASHKET; askush nuk deshiron qe te gerrhase. Askush qe gerrhet nuk e be kete gje enkas, thjesht ndodh:-)))
Nje dite ndersa isha shtrire per te fjetur pas nje dite super te gjate mendova dicka shume interesante (te pakten keshtu me duket mua).
Fakti qe bashkeshorti yt gerrhet, eshte nje arsye mese e mjaftueshme qe ta falenderosh Perendine me gjithe shpirt qe e ke te shtrenjtin e zemres tende prane dhe gjalle. Askush nuk e di me siguri se kur do te jete fundi i jetes se tij, ndaj eshte shume e rendesishme qe te gjitha ditet ti jetojme me mbushulline dhe entuziasmin sikur jane dita e fundit ne kete jete.
Shume gra, njerez qe kane humbur njerezit e tyre te shtrenjte dhe te dashur, kane deshiruar me shume deshperim qe t'ua degjonin edhe njehere zerin, qofte edhe per pak.
Kur je ne shtrat dhe gerrhimat te bezdisin, ji mirenjohese qe e ke prane te dashurin e shpirtit tend dhe jo kujtime te te shkuares apo ndjenja vetmie dhe vrasjeje ndergjegjie.
Ka shume menyra per te gjetur me te miren ne cdo situate, thjesht duhet kendveshtrimi i duhur...
Ju uroj cdo te mire dhe mire u takofshim neser:-)
Me dashuri,
Edi Gogu
Thursday, June 10, 2010
Nuseee, ngriji vetullat, se nuk me duhen petullat!
Miredita,
Si jeni? Une mire, pak e lodhur nga gripi i femijeve, por gjendja e pergjithshme eshte e mire.
Nuk e di per ju, por shumicen e kohes (gjithe kohen ne fakt) se c'kam nje tendence qe cdo gje te jete ne vendin e vet dhe, ne momentin qe nuk ndodh kjo gje une shqetesohem se brendshmi. Me krijohet nje ndjenje parehatie dhe ne koke me ushton si cekan mendimi "s'je nikoqire, s'je nikoqire".
Me humb gezimi dhe nuk gjej rehat derisa t'i jap drejtim gjerave. Me e bukura eshte se sapo ke vendosur rregull, serish cikli fillon nga e para. Pune, pune, pune.
Imagjino kur sapo merr vesh qe do te kesh mysafire, sesa me shume rritet niveli i preokupimit. Apo nuk jemi ne shqiptaret (ne pergjithesi) qe "vdesim" te te bejme vizita surprize.
Ne shtepine e prinderve te mi isha mesuar me shume hyrje-dalje dhe padyshim qe mami me kishte stervitur per pritje te mysafireve dhe gatim e shtrim gostie deri ne nje numer te konsiderueshem, psh 12-14 veta.
Ne martese hyra me kete element ne "CV-ne" time dhe nuk me bente syri terr nga behjet e papritura te shokeve dhe miqve.
Qe te them se nuk preokupohesha qe t'i prisja sa me mire, nuk e them dot sepse nuk eshte e vertete. Ndonjehere ndodhte qe nuk u servirja dot brenda nje kohe te shkurter kete gatim apo ate gjelle qe une do te deshiroja, por u perpoqa dhe perpiqem qe miqve t'u ofroj mikpritje me shume dashuri dhe me ato gjera qe ndodhen ne shtepi.
Babi dhe mami me tregonin perhere nje histori qe nje mysafir i tha nuses se shtepise kur e pa qe ajo po gatuante petulla, me "turinjte" e varur dy pellembe: "Nuseee, ngriji vetullat se nuk me duhen petullat!"
Ne fakt te jesh mikpritese e mire nuk do te thote qe:
Shtepia juaj eshte perhere ne gjendje perfekte muzeale.
Te shpalosesh arsenalin e mesimeve te "Si te gatuajme".
Nuk eshte nevoja qe te serviresh vetem me gota kristali e porcelane kineze.
Mikpritja nuk eshte vetem per njerezit me shtepi te medha.
Mos pretendo te shprehesh aftesite e tua te mira bashkebiseduese.
Mikpritja nuk varet nga "madhesia" e buxhetit tuaj.
Mikpritja nuk shenohet me te kuqe ne kalendar.
Mikpritja nuk eshte moter binjake me argetimin.
Mikprotja ne thelb ka te beje me dashurine dhe eshte dashuria ajo qe mbulon nje shumice defektesh dhe dobesish.
Eshte e veshtire per ne nejrezit "moderne" te heqim dore nga deshira per t'u dukur sa me mire ne syte e te tjereve, t'i impresionojme njerezit me shtepine tone, me gatimet tona, me femijet tane, me vete personin tone.
Kur keto gjera nuk arrijne piken tone te perfeksionit atehere ne dekurajohemi dhe hqeim dore nga te qenit mikprites. Ne fakt mikpritja eshte nje stil jetese qe buron nga zemra.
Mikpritje gjithashtu si edhe ne fusha te tjera te jetes sone eshte nje mundesi e mrekullueshme qe t'u mesojme femijeve tane MIKPRITJEN.
Menyra me e mire e te mesuarit eshte shembulli. Femijet mesojne mesime qe nuk i harrojne permes menyres se jeteses se familjes se tyre.
A nuk eshte kenaqesi kur te vijne njerez ne shtepi dhe t'i ke mundesine qe te shijosh miqesine e tyre dhe pse jo edhe t'u serviresh dicka nderkohe, sepse ne ato momente ju dhe miqte tuaj keni hyre ne nje marredhenie unike ku ndani eksperienca dhe ndjesi nga jetet tuaja.
Me e bukura e mikpritjes eshte qe ti nuk pret asgje ne kembim te saj.
Ju uroj cdo te mire dhe miq pafund:-)
Me dashuri,
Edi Gogu
Si jeni? Une mire, pak e lodhur nga gripi i femijeve, por gjendja e pergjithshme eshte e mire.
Nuk e di per ju, por shumicen e kohes (gjithe kohen ne fakt) se c'kam nje tendence qe cdo gje te jete ne vendin e vet dhe, ne momentin qe nuk ndodh kjo gje une shqetesohem se brendshmi. Me krijohet nje ndjenje parehatie dhe ne koke me ushton si cekan mendimi "s'je nikoqire, s'je nikoqire".
Me humb gezimi dhe nuk gjej rehat derisa t'i jap drejtim gjerave. Me e bukura eshte se sapo ke vendosur rregull, serish cikli fillon nga e para. Pune, pune, pune.
Imagjino kur sapo merr vesh qe do te kesh mysafire, sesa me shume rritet niveli i preokupimit. Apo nuk jemi ne shqiptaret (ne pergjithesi) qe "vdesim" te te bejme vizita surprize.
Ne shtepine e prinderve te mi isha mesuar me shume hyrje-dalje dhe padyshim qe mami me kishte stervitur per pritje te mysafireve dhe gatim e shtrim gostie deri ne nje numer te konsiderueshem, psh 12-14 veta.
Ne martese hyra me kete element ne "CV-ne" time dhe nuk me bente syri terr nga behjet e papritura te shokeve dhe miqve.
Qe te them se nuk preokupohesha qe t'i prisja sa me mire, nuk e them dot sepse nuk eshte e vertete. Ndonjehere ndodhte qe nuk u servirja dot brenda nje kohe te shkurter kete gatim apo ate gjelle qe une do te deshiroja, por u perpoqa dhe perpiqem qe miqve t'u ofroj mikpritje me shume dashuri dhe me ato gjera qe ndodhen ne shtepi.
Babi dhe mami me tregonin perhere nje histori qe nje mysafir i tha nuses se shtepise kur e pa qe ajo po gatuante petulla, me "turinjte" e varur dy pellembe: "Nuseee, ngriji vetullat se nuk me duhen petullat!"
Ne fakt te jesh mikpritese e mire nuk do te thote qe:
Shtepia juaj eshte perhere ne gjendje perfekte muzeale.
Te shpalosesh arsenalin e mesimeve te "Si te gatuajme".
Nuk eshte nevoja qe te serviresh vetem me gota kristali e porcelane kineze.
Mikpritja nuk eshte vetem per njerezit me shtepi te medha.
Mos pretendo te shprehesh aftesite e tua te mira bashkebiseduese.
Mikpritja nuk varet nga "madhesia" e buxhetit tuaj.
Mikpritja nuk shenohet me te kuqe ne kalendar.
Mikpritja nuk eshte moter binjake me argetimin.
Mikprotja ne thelb ka te beje me dashurine dhe eshte dashuria ajo qe mbulon nje shumice defektesh dhe dobesish.
Eshte e veshtire per ne nejrezit "moderne" te heqim dore nga deshira per t'u dukur sa me mire ne syte e te tjereve, t'i impresionojme njerezit me shtepine tone, me gatimet tona, me femijet tane, me vete personin tone.
Kur keto gjera nuk arrijne piken tone te perfeksionit atehere ne dekurajohemi dhe hqeim dore nga te qenit mikprites. Ne fakt mikpritja eshte nje stil jetese qe buron nga zemra.
Mikpritje gjithashtu si edhe ne fusha te tjera te jetes sone eshte nje mundesi e mrekullueshme qe t'u mesojme femijeve tane MIKPRITJEN.
Menyra me e mire e te mesuarit eshte shembulli. Femijet mesojne mesime qe nuk i harrojne permes menyres se jeteses se familjes se tyre.
A nuk eshte kenaqesi kur te vijne njerez ne shtepi dhe t'i ke mundesine qe te shijosh miqesine e tyre dhe pse jo edhe t'u serviresh dicka nderkohe, sepse ne ato momente ju dhe miqte tuaj keni hyre ne nje marredhenie unike ku ndani eksperienca dhe ndjesi nga jetet tuaja.
Me e bukura e mikpritjes eshte qe ti nuk pret asgje ne kembim te saj.
Ju uroj cdo te mire dhe miq pafund:-)
Me dashuri,
Edi Gogu
Tuesday, June 8, 2010
Mberriten Titanet me duket!
Mua me pelqen me shume qe te eci ne natyre sesa te vrapoj. ndaj edhe mora vajzen perdore dhe bera nje shetitje buzembremjes.
Ecem ngadale neper lagje derisa u afruam tek Liqeni (besoj se nuk ka nevoje qe te jap me shume shpjegime se per cilin liqen behet fjale, pasi ne Tirane nuk eshte se ka ndonje liqen tjeter qe frekuentohet per shetitje)
Po e shijoja cdo hap me vogelushen time derisa hyme ne rrugen e gjere te shetitores. Uaaaa, nuk po arrija tu besoja syve. Mu duk me vend titulli i filmit "Mberriten Titanet" dhe vertet mendova per disa caste sikur tek liqeni kishte ndonje aktivitet te madh. njerezit vershonin nga te gjitha anet dhe mu dhimbsen te gjithe se bashku me veten.
Jemi te rrethuar nga betoni e ndertesat shumekateshe dhe per te shetitur dhe per tu argetuar kemi vetem nje park te madh.
A nuk eshte e tmerrshme qe ne nje qytet qe ka me shume se 800 000 banore nuk ka me shume parqe e mundesi argetimi?
Megjithate edhe kjo "ka te mirat e veta". E di pse, sepse brenda nje rrezeje te shkurter shetitjeje mund te takosh plot miq e te njohur.
Ne fakt nuk kane se ku te vene tjeter per tu shplodhur e vrapuar njerezit e njerit prej kryeqyteteve Europiane, ndaj ne mos ne nje moment ne tjetrin do te takosh shume prej te njohurve te tu, fqinjet, kusherinjte, koleget.
Cdo e keqe e ka nje te mire, apo jo?
Ju uroj cdo te mire dhe mirupafshim nga liqeni:-)
Edi Gogu
Ecem ngadale neper lagje derisa u afruam tek Liqeni (besoj se nuk ka nevoje qe te jap me shume shpjegime se per cilin liqen behet fjale, pasi ne Tirane nuk eshte se ka ndonje liqen tjeter qe frekuentohet per shetitje)
Po e shijoja cdo hap me vogelushen time derisa hyme ne rrugen e gjere te shetitores. Uaaaa, nuk po arrija tu besoja syve. Mu duk me vend titulli i filmit "Mberriten Titanet" dhe vertet mendova per disa caste sikur tek liqeni kishte ndonje aktivitet te madh. njerezit vershonin nga te gjitha anet dhe mu dhimbsen te gjithe se bashku me veten.
Jemi te rrethuar nga betoni e ndertesat shumekateshe dhe per te shetitur dhe per tu argetuar kemi vetem nje park te madh.
A nuk eshte e tmerrshme qe ne nje qytet qe ka me shume se 800 000 banore nuk ka me shume parqe e mundesi argetimi?
Megjithate edhe kjo "ka te mirat e veta". E di pse, sepse brenda nje rrezeje te shkurter shetitjeje mund te takosh plot miq e te njohur.
Ne fakt nuk kane se ku te vene tjeter per tu shplodhur e vrapuar njerezit e njerit prej kryeqyteteve Europiane, ndaj ne mos ne nje moment ne tjetrin do te takosh shume prej te njohurve te tu, fqinjet, kusherinjte, koleget.
Cdo e keqe e ka nje te mire, apo jo?
Ju uroj cdo te mire dhe mirupafshim nga liqeni:-)
Edi Gogu
Cader shumengjyreshe
A ju ka ndodhur ndonjehere qe te hani ndonje shuplake zhgenjimi mu ne mes te dites plot diell?
E pra, e thashe une. Nuk ben vaki qe te mos ia keni ndiere shijen e neveritshme ndonjehere edhe ju, sikunder edhe une.
Dielli i dites time kishte lindur dhe kanarinat e mia te bukura ciceronin mahnitshem, kur papritur nje rrufe me erdhi andej nga nuk e prisja.
Te dhemb ne shpirt kur merr vesh ndodhi te pakendshme dhe per me teper kur behet fjale per miq te shtrenjte. Por jeta keshtu eshte, apo jo?
Rrufeja me goditi me forcen e vet mpirese dhe ma zbrazi shpirtin. Nuk dija se cfare te ndieja per disa caste, derisa kur shiu i dhimbjes, zhgenjimit dhe loteve me solli ne vete.
E ndjeva rrebeshin qe me beri qull, por kur e ndieva qe po me lagte shpirtin, vendosa te hap cadren. Mire trupi qe mu be qull, por shpirtin nuk doja te ma lagte.
Dashuria, e verteta, falja dhe deshira per te ndihmuar ate qe ka nevoje jane ngjyra te mahnitshme te nje cadre qe cdokush do ta perdorte, per te mos lejuar qe shiu i zhgenjimit t'i lage shpirtin.
Kam shume pune, por me duhet te shkoj diku e t'i qendroj dikujt prane, megjithese nje e care e madhe me eshte krijuar brenda shpirtit tim.
Kalofshi mire sot:-)
Me dashuri,
Edi Gogu
E pra, e thashe une. Nuk ben vaki qe te mos ia keni ndiere shijen e neveritshme ndonjehere edhe ju, sikunder edhe une.
Dielli i dites time kishte lindur dhe kanarinat e mia te bukura ciceronin mahnitshem, kur papritur nje rrufe me erdhi andej nga nuk e prisja.
Te dhemb ne shpirt kur merr vesh ndodhi te pakendshme dhe per me teper kur behet fjale per miq te shtrenjte. Por jeta keshtu eshte, apo jo?
Rrufeja me goditi me forcen e vet mpirese dhe ma zbrazi shpirtin. Nuk dija se cfare te ndieja per disa caste, derisa kur shiu i dhimbjes, zhgenjimit dhe loteve me solli ne vete.
E ndjeva rrebeshin qe me beri qull, por kur e ndieva qe po me lagte shpirtin, vendosa te hap cadren. Mire trupi qe mu be qull, por shpirtin nuk doja te ma lagte.
Dashuria, e verteta, falja dhe deshira per te ndihmuar ate qe ka nevoje jane ngjyra te mahnitshme te nje cadre qe cdokush do ta perdorte, per te mos lejuar qe shiu i zhgenjimit t'i lage shpirtin.
Kam shume pune, por me duhet te shkoj diku e t'i qendroj dikujt prane, megjithese nje e care e madhe me eshte krijuar brenda shpirtit tim.
Kalofshi mire sot:-)
Me dashuri,
Edi Gogu
Sunday, June 6, 2010
Dalldi Facebook-u
Ju uroj nje fillim jave sa me te mbare!
A shkuat diku kete fundjave? U kenaqet? Ahh, epo mire qenkeni kenaqur.
Ne nuk dolem jashte qytetit, po kaluam shume mire dhe shijuam pushim absolut, ushqim tradicional shqiptar, filma me qera, lexim librash me orar te zgjatur, receta te reja caji e pijesh frutash, lojra dhe te qeshura pafund.
Kam lene mendjen fare kur kam pare ne Facebook kete fundjave disa femije te miqve dhe te kusherinjve te mi, te cilet nuk jane me shume se 11 vjec. Prinderit nuk dine gje fare dhe fotot e ketyre femijeve jane te frikshme.
Nuk po flas fare per komentet e fotove sepse jane skandaloze. Prinderit mendojne se femijet jane te angazhuar duke bere detyrat e shtepise dhe "flene mbi dafina" duke i lejuar te perdorin internetin pa hesap dhe jashte kontrollit te tyre.
Eshte hapur si epidemi me ritme te shpejta hapja e llogarive nga femijet ne Facebook. Miq, kini kujdes se si e perdorin kohen e lire dhe internetin femijet tuaj.
Kur femijet 11-12 vjecare vendosin "foto gjysem nudo" dhe bejne komente skandaloze ne facebook, merreni me mend se sa jashte kontrollit tuaj jane neper faqe te tjera tejet te demshme.
kam degjuar mjaft prinder qe thone se kur te gjithe femijet e asaj moshe kane llogari facebook-u e perse te mos kene edhe femijet e tyre. Fundja keshtu bejne te gjithe- pergjigjen ata.
Cfare perfitimi kane femijet nga perdorimi i Facebook-ut? Mendoj se harxhojne shume kohe ne menyre te demshme dhe ja vjedhin kete kohe, mesimeve, sportit, shfletimit te literatures, etj duke rene jo pak here pre e ngacmimeve seksuale, flirteve te shumta dhe krijimit te zakoneve te demshme dhe frekuentimit te faqeve te internetit te papershtatshme per moshen e tyre (ne fakt disa faqe interneti jane te papershtatshme per kedo).
Vertet do t'i lejonit femijet tuaj qe te benin gjerat e demshme qe bejne edhe shoket apo miqte e tyre, per hir se i bejne te gjithe?
Une jo!!!
Kalofshi mire dhe mire u takofshim neser!
Edi Gogu
A shkuat diku kete fundjave? U kenaqet? Ahh, epo mire qenkeni kenaqur.
Ne nuk dolem jashte qytetit, po kaluam shume mire dhe shijuam pushim absolut, ushqim tradicional shqiptar, filma me qera, lexim librash me orar te zgjatur, receta te reja caji e pijesh frutash, lojra dhe te qeshura pafund.
Kam lene mendjen fare kur kam pare ne Facebook kete fundjave disa femije te miqve dhe te kusherinjve te mi, te cilet nuk jane me shume se 11 vjec. Prinderit nuk dine gje fare dhe fotot e ketyre femijeve jane te frikshme.
Nuk po flas fare per komentet e fotove sepse jane skandaloze. Prinderit mendojne se femijet jane te angazhuar duke bere detyrat e shtepise dhe "flene mbi dafina" duke i lejuar te perdorin internetin pa hesap dhe jashte kontrollit te tyre.
Eshte hapur si epidemi me ritme te shpejta hapja e llogarive nga femijet ne Facebook. Miq, kini kujdes se si e perdorin kohen e lire dhe internetin femijet tuaj.
Kur femijet 11-12 vjecare vendosin "foto gjysem nudo" dhe bejne komente skandaloze ne facebook, merreni me mend se sa jashte kontrollit tuaj jane neper faqe te tjera tejet te demshme.
kam degjuar mjaft prinder qe thone se kur te gjithe femijet e asaj moshe kane llogari facebook-u e perse te mos kene edhe femijet e tyre. Fundja keshtu bejne te gjithe- pergjigjen ata.
Cfare perfitimi kane femijet nga perdorimi i Facebook-ut? Mendoj se harxhojne shume kohe ne menyre te demshme dhe ja vjedhin kete kohe, mesimeve, sportit, shfletimit te literatures, etj duke rene jo pak here pre e ngacmimeve seksuale, flirteve te shumta dhe krijimit te zakoneve te demshme dhe frekuentimit te faqeve te internetit te papershtatshme per moshen e tyre (ne fakt disa faqe interneti jane te papershtatshme per kedo).
Vertet do t'i lejonit femijet tuaj qe te benin gjerat e demshme qe bejne edhe shoket apo miqte e tyre, per hir se i bejne te gjithe?
Une jo!!!
Kalofshi mire dhe mire u takofshim neser!
Edi Gogu
Friday, June 4, 2010
Pronare apo partnere te...burrave?
Te dashur miq,
Si keni qene? Ne vazhdojme edhe me pak grip dhe mezi sa po presim qe "i gjithe ekipi yne" te jete ne forme perfekte. Ditet e mia jane pak te ngjeshura tani qe kemi gripin neper kembe, por une jam shume e lumtur dhe e falenderoj Perendine me gjithe shpirt qe kjo eshte vetem nje gjendje e perkoshme, nderkohe qe mendoj qe ka plot njerez (te gjoret) qe vuajne nga semundje qe i rrezikojne jeten.
E dini se perse doja qe te flisnim sot bashke? Jo? Po ja per nje gje qe kur e artikulova me ze, pasi e konstatova me beri te qesh dhe te mendoj edhe me shume.
"He, erdhe? Po c'jane keto molle more, c'jane? Po si nuk u mesove qe te besh njehere pazar te hajrit!!! Nuk ke faj ti se ti bej te gjitha une". Kjo eshte nje bisede tipike midis nje gruaje shqiptare te moshes nga 30-70 vjec e cila e ka derguar burrin e saj qe te beje pazar.
Mos me thoni qe edhe ju nuk keni degjuar te pakten 1o dialoge te tille, qofte ne shtepite tuaja, te fqinjeve apo edhe te farefisit tuaj. Te fundit bisede te ketij lloji e degjova para pak ditesh ne shitoren e perimeve te lagjes tone.
Nuk do te zgjatem shume ne kete shembull, por ky ilustrim pasqyron nje tipar shume te shemtuar te shoqerise sone, ku ne femrat kemi tendencen qe te sillemi me burrat tane sikur jemi mesueset e tyre apo pronaret e tyre.
Nuk po them qe jeni te gjitha ju, por ka shume raste te tilla qe ne mos qofte per rastin e pazarit po per dicka tjeter "femrat" i kafshojne "meshkujt" ne koke.
Te dashura mikesha, do t'ju ftoja me shume perulesi, qe te mos harrojme qe me menyren tone te sjelljes apo te komunikimit ne e ndertojme apo e demtojme marredhenie tone bashkeshortore dhe figuren aterore ne syte e femjeve tane.
Mos harroni qe edhe ne nuk jemi te persosura. Ne gjithashtu kemi dobesite dhe kufizimet tona. A do te na i pelqente qe te na i vinin pa takt ne dukje? JO asnjehere!
Nese vini re qe bashkeshorti juaj ka nje dobesi apo nuk permbush nje pritje tuajen, behuni te hirshme dhe te durueshme dhe kenaquni me faktin qe bashkeshorti ju beri nje sherbim duke ju ardhur ne ndihme.
Nese mollet nuk jane te gjitha te mira, ato qe jane te demtuara, bejini recel dhe mos ja nxini jeten te shtrenjtit tuaj. Nese nuk keni dicka te mire per t'i thene mjaftohuni me nje faleminderit, por thuajani me nje zemer mirenjohese.
Vogelsirat mund te behen shume kollaj pengese ne marredhenien dashurore, mos i lejoni t'ju prishin harmoni. Burrat nuk duan pronare, por partnere:-) te mira e te kuptueshme qe i duan dhe i nderojne.
Ju uroj nje fundjave te kendshme!
Perqafime,
Edi Gogu
Si keni qene? Ne vazhdojme edhe me pak grip dhe mezi sa po presim qe "i gjithe ekipi yne" te jete ne forme perfekte. Ditet e mia jane pak te ngjeshura tani qe kemi gripin neper kembe, por une jam shume e lumtur dhe e falenderoj Perendine me gjithe shpirt qe kjo eshte vetem nje gjendje e perkoshme, nderkohe qe mendoj qe ka plot njerez (te gjoret) qe vuajne nga semundje qe i rrezikojne jeten.
E dini se perse doja qe te flisnim sot bashke? Jo? Po ja per nje gje qe kur e artikulova me ze, pasi e konstatova me beri te qesh dhe te mendoj edhe me shume.
"He, erdhe? Po c'jane keto molle more, c'jane? Po si nuk u mesove qe te besh njehere pazar te hajrit!!! Nuk ke faj ti se ti bej te gjitha une". Kjo eshte nje bisede tipike midis nje gruaje shqiptare te moshes nga 30-70 vjec e cila e ka derguar burrin e saj qe te beje pazar.
Mos me thoni qe edhe ju nuk keni degjuar te pakten 1o dialoge te tille, qofte ne shtepite tuaja, te fqinjeve apo edhe te farefisit tuaj. Te fundit bisede te ketij lloji e degjova para pak ditesh ne shitoren e perimeve te lagjes tone.
Nuk do te zgjatem shume ne kete shembull, por ky ilustrim pasqyron nje tipar shume te shemtuar te shoqerise sone, ku ne femrat kemi tendencen qe te sillemi me burrat tane sikur jemi mesueset e tyre apo pronaret e tyre.
Nuk po them qe jeni te gjitha ju, por ka shume raste te tilla qe ne mos qofte per rastin e pazarit po per dicka tjeter "femrat" i kafshojne "meshkujt" ne koke.
Te dashura mikesha, do t'ju ftoja me shume perulesi, qe te mos harrojme qe me menyren tone te sjelljes apo te komunikimit ne e ndertojme apo e demtojme marredhenie tone bashkeshortore dhe figuren aterore ne syte e femjeve tane.
Mos harroni qe edhe ne nuk jemi te persosura. Ne gjithashtu kemi dobesite dhe kufizimet tona. A do te na i pelqente qe te na i vinin pa takt ne dukje? JO asnjehere!
Nese vini re qe bashkeshorti juaj ka nje dobesi apo nuk permbush nje pritje tuajen, behuni te hirshme dhe te durueshme dhe kenaquni me faktin qe bashkeshorti ju beri nje sherbim duke ju ardhur ne ndihme.
Nese mollet nuk jane te gjitha te mira, ato qe jane te demtuara, bejini recel dhe mos ja nxini jeten te shtrenjtit tuaj. Nese nuk keni dicka te mire per t'i thene mjaftohuni me nje faleminderit, por thuajani me nje zemer mirenjohese.
Vogelsirat mund te behen shume kollaj pengese ne marredhenien dashurore, mos i lejoni t'ju prishin harmoni. Burrat nuk duan pronare, por partnere:-) te mira e te kuptueshme qe i duan dhe i nderojne.
Ju uroj nje fundjave te kendshme!
Perqafime,
Edi Gogu
Wednesday, June 2, 2010
Mbeshtetje per nenat e reja
Te dashur miq,
Ju pershendes pa perqafime sot, pasi jemi ne mes te nje gjendjeje gripale dhe nuk dua te infektoj asnjerin prej jush:-)
Sot do te shijojme caj jeshil me feta portokalli brenda, per te shtuar rezistencen ndaj virusit. Zbrisja shkallet ne mengjes heret dhe shoh ca fqinjet tane qe mundoheshin te vinin ne karroce mbesen e tyre te bukur 8 muajshe.
Une nuk u permbajta dot nga pamja e vogelushes dhe pasi pershendeta gjysherit, thashe se mbesa e tyre eshte shume e bukur dhe shembellente me nje princeshe te vogel. Bardhoshe, floke te verdhe kacurrela, sy bojeqielli dhe faqe-tulce.
Gjyshi u vrenjt, e ktheu mbesen me shpine nga une dhe me tha qe do me bente namin nese i "merrja vajzen me sysh". U bera gati ti jepja "nje pergjigje" vluese, sepse temperatura me kishte kaluar mbi ate te vlimit te vajit, por thjesht i buzeqesha dhe ika duke i uruar diten e mire.
Zbrisja dhe ende nuk po e pranoja dot reagimin e tij armiqesor dhe krejt te pavend, thua se une isha ndonje grua qe do zilepsesha nga pamundesia e te pasurit femije. Zbrisja dhe llogjikoja, ne fakt me shume vazhdoja te cuditesha. Cuditesha me menyren e shemtuar e plot egersi te komunikimit te "deshires" qe mbeses se tij te mos i ndodhte asgje e keqe. Nejse.
Po cfare nejse, se ende jam e cuditur nga sjelljet e "njerezve te urte" te cilet duhet te na mesojne ne me te rinjve sesi te sillemi e te komunikojme me njeri-tjetrin.
Besoj qe edhe ju jeni ndodhur ne situata te tilla, qe nuk keni mundur te kuptoni dot reagimet e te tjereve dhe jeni revoltuar. Jeni revoltuar aq shume saqe keto lloj sjelljesh ju kane shtyre dhe ne reagime, ne shperthime me fjale, me veprime apo edhe ne mendime e sharje nen ze apo pa ze fare.
Nje mikesha ime me ka rekomnduar t'i hedh nje sy nje shkrimi ne nje blog te ri dhe une po e postoj ketu kete shkrimin qe edhe ju t'i hidhni nje sy. Shkrimi eshte shkruar nga nje nene e re, e cila sikunder te gjithe ne meriton mbeshtetjen, mirekuptimin, ndihmen dhe dashurine per te cilen nje nene e re ka nevoje jo vetem nga familjaret e saj, por edhe nga shoqeria dhe komuniteti ku jeton.
Shume here eshte zhgenjyese kur nuk gjen nje ambient mireprites per ty dhe per vogelushi/en tende dhe kjo gje patjeter te acaron. mua me ndodhte shpesh qe njerezit nuk ma lehtesonin kalimin e rruges kur shetisja te dy femijet me karroce. Acarohesha dhe flisja neper dhembe, shaja dhe i shihja me inat.
Ne fakt te sharit apo te nemurit/mallkuarit eshte nje nder menyrat me te perhapura te reagimit njerezor ndaj nje faktori ngacmues/acarues te jashtem. Eposi yne i Kreshnikeve eshte plot me "lista te pasura" mallkimesh, sikunder edhe mitologjia Greke apo edhe librat me perralla klasike. Per nje moment te duket sikur ato fjale shkaktojne ate efekt qe ti deshiron me shpirt qe ato te kene.
Vetem se me pas ndihesha shume keq qe isha acaruar dhe i kisha nemur dhe ne ate moment fillonte nje lufte midis ndergjegjes dhe arsyes. Ne fund fitonte deshira per te pasur paqe ne shpirtin tim dhe i falja ata qe me acaronin qofte edhe pa shkak dhe i lutesha Zotit nen ze qe te me falte sepse kisha nemur krijesat e tjera, te dashura per te. Ju garantoj qe jam permiresuar dhe acarimin tim e kam "kornizuar tashme" ne humbjen e buzagazit per ca momente...
Nese mikesha ime me lejon qe ta vendos emrin e saj poshte shkrimit, do t'ua postoj menjehere. Ju ftoj ta lexoni dhe te beni maksimumin tuaj ne cdo situate per te krijuar nje atmosfere sa me te kendshme e mikrpritese per nenat e reja dhe femijet e tyre, pasi ato jane ne nje mision shume te rendesishem, ne ate te rritjes se nje brezi te ri per Shqiperine.
Me dashuri,
Edi Gogu
me cep te syrit…
•May 31, 2010 • 1 Comment
teksa shetisim ne rruget e Bllokut, une dhe familja ime e vockel dhe e qete, teksa perthith zhurmat e muzgut te ketij kryeqyteti syri, ose me mire cepi i syrit me kap nje tabele te cuditshme te vendosur ne hyrje te nje lokali luksoz ne kete lagje ku vertiten ne pak metra katrore te gjithe. “ndalohen karrocat e femijeve”, ndaloj dhe perpiqem te shof me qarte sepse truri im nuk mund te procesoje dicka kaq absurde, mizore dhe idiote ne pak sekonda. duart i kam te vendosura te dorezat e karroces ku foshnja ime flen e qete. “ndalohem karrocat…” eh ne fakt edhe une para dy javesh e kam pire kafen ne kete lokal. pse valle? pse te ndalohen karrocat e femijeve? ke shqetesojne ato? valle te jete shterpe pronarja e ketij lokali, nje kengetare enjohur dhe simpatike, saqe pamja e nje karroce femije tia trazoje shpirtin aq fort saqe te jete e detyruar ta vere kete tabele? apo femijet jne cifutet e ketij shekulli, te privuar nga hapesirat, nga gjeberimi, nga prania e prinderve qe duhet te punojne per te perballuar ritmet frenetike te jetes? tani edhe lokalet i debojne ata? cfare shqetesimi do i sillte nje karroce femijesh ketij lokali, ku nje nen do ndalnte te merrte fryme meqe aty ka pak hapesire, pak ajer pak lulke ku ajo dhe bebja e saj mund te relaksohen pak minuta? mu duk nje ogur kaq i zi kjo tabele! smund ti sjelle vec ters ketij lokali, atij qe i ka vajtur mendja! e pra ky eshte blogu im i mallkimeve dhe mallkimi i pare i shkon ketij lokali e kesja tabele. mos paci karoca femijesh o ju gardiane te ferrit te shterpesise, e ashtu sic nuk doni te degjoni zerin e femijes ashtu mos degjofshi asgje kurre!
Ju pershendes pa perqafime sot, pasi jemi ne mes te nje gjendjeje gripale dhe nuk dua te infektoj asnjerin prej jush:-)
Sot do te shijojme caj jeshil me feta portokalli brenda, per te shtuar rezistencen ndaj virusit. Zbrisja shkallet ne mengjes heret dhe shoh ca fqinjet tane qe mundoheshin te vinin ne karroce mbesen e tyre te bukur 8 muajshe.
Une nuk u permbajta dot nga pamja e vogelushes dhe pasi pershendeta gjysherit, thashe se mbesa e tyre eshte shume e bukur dhe shembellente me nje princeshe te vogel. Bardhoshe, floke te verdhe kacurrela, sy bojeqielli dhe faqe-tulce.
Gjyshi u vrenjt, e ktheu mbesen me shpine nga une dhe me tha qe do me bente namin nese i "merrja vajzen me sysh". U bera gati ti jepja "nje pergjigje" vluese, sepse temperatura me kishte kaluar mbi ate te vlimit te vajit, por thjesht i buzeqesha dhe ika duke i uruar diten e mire.
Zbrisja dhe ende nuk po e pranoja dot reagimin e tij armiqesor dhe krejt te pavend, thua se une isha ndonje grua qe do zilepsesha nga pamundesia e te pasurit femije. Zbrisja dhe llogjikoja, ne fakt me shume vazhdoja te cuditesha. Cuditesha me menyren e shemtuar e plot egersi te komunikimit te "deshires" qe mbeses se tij te mos i ndodhte asgje e keqe. Nejse.
Po cfare nejse, se ende jam e cuditur nga sjelljet e "njerezve te urte" te cilet duhet te na mesojne ne me te rinjve sesi te sillemi e te komunikojme me njeri-tjetrin.
Besoj qe edhe ju jeni ndodhur ne situata te tilla, qe nuk keni mundur te kuptoni dot reagimet e te tjereve dhe jeni revoltuar. Jeni revoltuar aq shume saqe keto lloj sjelljesh ju kane shtyre dhe ne reagime, ne shperthime me fjale, me veprime apo edhe ne mendime e sharje nen ze apo pa ze fare.
Nje mikesha ime me ka rekomnduar t'i hedh nje sy nje shkrimi ne nje blog te ri dhe une po e postoj ketu kete shkrimin qe edhe ju t'i hidhni nje sy. Shkrimi eshte shkruar nga nje nene e re, e cila sikunder te gjithe ne meriton mbeshtetjen, mirekuptimin, ndihmen dhe dashurine per te cilen nje nene e re ka nevoje jo vetem nga familjaret e saj, por edhe nga shoqeria dhe komuniteti ku jeton.
Shume here eshte zhgenjyese kur nuk gjen nje ambient mireprites per ty dhe per vogelushi/en tende dhe kjo gje patjeter te acaron. mua me ndodhte shpesh qe njerezit nuk ma lehtesonin kalimin e rruges kur shetisja te dy femijet me karroce. Acarohesha dhe flisja neper dhembe, shaja dhe i shihja me inat.
Ne fakt te sharit apo te nemurit/mallkuarit eshte nje nder menyrat me te perhapura te reagimit njerezor ndaj nje faktori ngacmues/acarues te jashtem. Eposi yne i Kreshnikeve eshte plot me "lista te pasura" mallkimesh, sikunder edhe mitologjia Greke apo edhe librat me perralla klasike. Per nje moment te duket sikur ato fjale shkaktojne ate efekt qe ti deshiron me shpirt qe ato te kene.
Vetem se me pas ndihesha shume keq qe isha acaruar dhe i kisha nemur dhe ne ate moment fillonte nje lufte midis ndergjegjes dhe arsyes. Ne fund fitonte deshira per te pasur paqe ne shpirtin tim dhe i falja ata qe me acaronin qofte edhe pa shkak dhe i lutesha Zotit nen ze qe te me falte sepse kisha nemur krijesat e tjera, te dashura per te. Ju garantoj qe jam permiresuar dhe acarimin tim e kam "kornizuar tashme" ne humbjen e buzagazit per ca momente...
Nese mikesha ime me lejon qe ta vendos emrin e saj poshte shkrimit, do t'ua postoj menjehere. Ju ftoj ta lexoni dhe te beni maksimumin tuaj ne cdo situate per te krijuar nje atmosfere sa me te kendshme e mikrpritese per nenat e reja dhe femijet e tyre, pasi ato jane ne nje mision shume te rendesishem, ne ate te rritjes se nje brezi te ri per Shqiperine.
Me dashuri,
Edi Gogu
me cep te syrit…
•May 31, 2010 • 1 Comment
teksa shetisim ne rruget e Bllokut, une dhe familja ime e vockel dhe e qete, teksa perthith zhurmat e muzgut te ketij kryeqyteti syri, ose me mire cepi i syrit me kap nje tabele te cuditshme te vendosur ne hyrje te nje lokali luksoz ne kete lagje ku vertiten ne pak metra katrore te gjithe. “ndalohen karrocat e femijeve”, ndaloj dhe perpiqem te shof me qarte sepse truri im nuk mund te procesoje dicka kaq absurde, mizore dhe idiote ne pak sekonda. duart i kam te vendosura te dorezat e karroces ku foshnja ime flen e qete. “ndalohem karrocat…” eh ne fakt edhe une para dy javesh e kam pire kafen ne kete lokal. pse valle? pse te ndalohen karrocat e femijeve? ke shqetesojne ato? valle te jete shterpe pronarja e ketij lokali, nje kengetare enjohur dhe simpatike, saqe pamja e nje karroce femije tia trazoje shpirtin aq fort saqe te jete e detyruar ta vere kete tabele? apo femijet jne cifutet e ketij shekulli, te privuar nga hapesirat, nga gjeberimi, nga prania e prinderve qe duhet te punojne per te perballuar ritmet frenetike te jetes? tani edhe lokalet i debojne ata? cfare shqetesimi do i sillte nje karroce femijesh ketij lokali, ku nje nen do ndalnte te merrte fryme meqe aty ka pak hapesire, pak ajer pak lulke ku ajo dhe bebja e saj mund te relaksohen pak minuta? mu duk nje ogur kaq i zi kjo tabele! smund ti sjelle vec ters ketij lokali, atij qe i ka vajtur mendja! e pra ky eshte blogu im i mallkimeve dhe mallkimi i pare i shkon ketij lokali e kesja tabele. mos paci karoca femijesh o ju gardiane te ferrit te shterpesise, e ashtu sic nuk doni te degjoni zerin e femijes ashtu mos degjofshi asgje kurre!
Subscribe to:
Posts (Atom)
