Ne panair me fara luledielli

Ju pershendes te gjitheve ju miq e lexues te blogut tim,

 Sot se bashku me femijet e mi, vizituam panairin e librit tek "Pallati i Kongreseve". U bene disa vite me rradhe, qe se baashku me femijet zgjedhim librat qe ata mund te lexojne.

 Them disa vite, pasi me pare, keto zgjedhje i benim se bashku me bashkeshortin. Tani qe ata jane rritur disi, mund te diskutojme dhe te zgjedhim se bashku. Kjo ka bukurine e vete te vecante.
 
Neve na pelqejne shume librat dhe plot here nese duam te bejme nje investim e bejme kete ne libra. U lumturova kur pashe femijet e mi qe gezonin duke kaluar nga njera stende ne tjetren. Kursimet e tyre, te fituara me punen e tyre javore i "derdhen" neper tituj librash interesante.

 Vetem nje gje me lodhi pakez. Zhurma dhe mungesa e nje kulture vizite ne panair. Mos me gjykoni duke me thene qe po kerkoj pak si shume. Behet fjale per nje panair libri qe ndryshe mund te konsiderohet si nje "tempull i dijes dhe informacionit" dhe te shohesh njerez qe (Me falni!!!) peshtyjne levozhgat e farave te lulediellit dhe ulerasin duke te shtyre e te goditur ne brinje pa te kerkuar as ndjese, mua me duket sikur nuk shkon.

 Une mendoj dhe besoj qe ne cdo gje qe bejme dhe me cdo gje qe bejme, ne shprehim nje pjese te personalitetit tone, qofte edhe me nje vizite te thjeshte ne panairin e librit. Femijet nuk i lejova qe te vinin me tuta sportive ne panair, sepse cdo ambient duhet respektuar edhe me veshjen e duhur. Qendrimi perpara stendave, pritja ne rradhe, pershendetja dhe komunikimi me punonjesit e sherbimit kerkon gjithashtu edukate dhe nje etike qytetare, qe per fat te keq, ne shqiptareve na mungon.
 
 Si mund te pres une qe femiejt e mi te behen te sjellshem apo te edukuar, nese ata nuk e shohin kete gje tek une? Si mund te pres qe femijet e tjere te respektojne femijet e mi, kur prinderit e tyre nuk ua mesojne kete gje? Si mund te pres qe femijet e mi t'i duan librat dhe letersine, nese une nuk e kultivoj kete ndjenje tek ata?

 Presim te turremi drejt Evropes, por kam frike se do te jemi si ata njerezit qe shtyheshin ne panair dhe pertypnin farat e lulediellit.

 Ju uroj nje dite te bukur:-)

 Miqesisht,
 Edi Gogu