Ne luginen e hijes se vdekjes

Te dashur miq,

Ju tashme e dini qe cdo here "qe ne mblidhemi se bashku per caj" une ju pershendes duke uruar qe te jeni mire. Sot kam deshire qe kesaj pershendetjeje t'i shtoj edhe urimin "te keni zemra te gezuara!"

 E verteta eshte qe jo cdo dite ne i kemi zemrat te gezuara, sepse jeta ka sfidat dhe veshtiresite e saj dhe padyshim qe ato ushtrojne ndikimin e tyre negativ tek ne. Normalisht keshtu ndodh. Keto dite jam prekur nga nje histori prekese dhe e dhimbshme qe i ka ndodhur nje cifti miqsh. Atyre ju eshte ndare nga kjo jete femija i tyre disa ditor.

 Njerezit vazhdonin te dergonin urimet per lindjen e bebes dhe nderkaq na vjen lajmi qe femija kishte mbyllur syte pergjithmone.
 
 U preka jashte mase dhe u perpoqa te marr me mend madhesine e dhimbjes se tyre dhe perzierjen e ndjenjave dhe emocioneve qe ata jane duke perjetuar.

 Ne raste te tilla, fjalet e ngushellimit jane aq te pafuqishme, saqe behesh lemsh dhe dhimbja me peshen e vet te terheqin poshte.
 
Nena e femijes shkruante se "ata kishin kaluar permes lugines se hijes se vdekjes dhe e kishin njohur dhimbjen, megjithate ata kishin perjetuar sesi Perendia eshte bariu i tyre".

 Keto fjale te sinqerta te shprehura ne nje moment dhimbjeje kaq te madhe, mbeten me mua per nje kohe te gjate. Cfare u jep force ketyre prinderve ne nje perjetese humbjeje te foshnjes se tyre?
 
Ata e kishin mbeshtetur jeten dhe besimin e tyre tek Perendia dhe besojne se Ai eshte sovran dhe ka kontroll te plote mbi jetet e tyre dhe mbi jetet e te gjithe njerezve.

 Fjalet e ketyre prinderve jane me ngushelluese dhe zemerdhenese sesa fjalet me te cilat ne miqte e tyre perpiqemi qe t'i ngushellojme.

Jeta eshte e gjate dhe askush nuk e di se cfare perjetesash do te hasim ne ditet tona, por kete optimizen dhe besim qe Perendia ka me te miren per jeten e gjithkujt, une do ta mbaj thelle ne zemren time si nje thesar te cmuar.

 Ju uroj te mira pafund dhe zemra te gezuara!

 Me dashuri,

 Edi Gogu