Audienca jote (prej verteti)

  Fundin e dites mezi e shoh, madje me ngjason si ato enderrat ku ti vrapon e vrapon e kembet kane mbetur serish ne vend. 

Nje maratone perpjekjesh, mpleksur me pergjegjesi, orare, afate, nxitim, marrje fryme, e serish nje buzeqeshje qe pret "per tu veshur" prej teje.

Audienca jote (ajo qe ka rendesi) nuk ti ndan syte nje cast. Ti je e lemerisur nga pamundesia e persosmerise dhe mendja cartiset kontinente larg, nderkohe qe audienca jote pret pergjigje dhe buzagaz. Harrova, pret edhe puthje shtrydhese.

Ne perpjekjet energjishteruese me kaosin dhe sfidat e cdo dite, audienca jote te vezhgon pareshtur. Vezhgon syte, duart, veprimet dhe zemren tende...

Ti kujton se mund t'ja hedhesh me marifetet e tua prej te rrituri, por syte e sinqerte te audiences te çarmatosin😊

Audienca jote eshte gjithmone e vemendshme, e gatshme per te thithur cdo sinjal qe ti leshon ne ajer dhe vetem kur vetedijesohemi per kete fakt te pamohueshem, kuptojme rendesine e te qenit etalon.

Ne prinderit, jemi "kallepi" qe femijet perdorin per model ne jete. Edhe ne momentet me te parendesishme per ne, femijet (audienca) shikojne dhe fotografojne ne kujtesen e tyre, qendrimet dhe reagimet tona.

Prinderit shumeeeeee here e harrojne faktin qe jemi "nen vezhgim" pareshtur dhe se cfare rendesie ka jeta dhe tiparet e zemres sone. Audienca jone nuk eshte e pamend, ajo eshte tejet inteligjente dhe intuitive.

Ah edhe dicka, audienca dhe ne do te jemi se bashku nje jete te tere, ndaj cdo hap, cdo fjale, cdo veprim e vendim duhen marre me maturi dhe pergjegjshmeri qe kur ne te mos jemi me aktoret kryesore, audienca te vazhdoje e sigurt udhetimin e vet drejt perjetesise😊

Ju pershendes me ❤️

Edi Gogu

Me mire hesht

Heshtja shume here eshte ajo per te cilen pendohemi, qe nuk e kemi praktikuar.

Sa here e ze veten duke e qortuar po kete veten qe ne vend qe te heshtte, foli fjale qe duhet ti kishte nenshtruar nen kembet e heshtjes.

Sot dua te hesht per nje arsye tjeter, ndryshe nga cdo here.

Kam vendosur te hesht publikisht mbi ndjesite e mia qytetare per vrasjen e llahtarshme te turisteve çekë.

Kot te flas e te rrah uje ne ere. Zemren dhe shpirtin i kam plot. Plot me ndjesi te ndryshme...

Ka keqardhje, e shume ndenja te cilat po i le pa emer.

Kam nje lutje te pareshtur: " Meshirona o Zot!!!!!!!!"

Shpirti edhe mendja jane tejet te permbytur nga ndjesite. Nuk dua ti artikuloj.

Me del nga shpirti "Meshirona o Zot! Meshiroi femijet tane! Meshiroji familjet tona!

Rrudha perbindeshi

Te dashur miq e te shtrenjta mikesha!

Nuk po mundem ta gjej dot ende, se kush është e keqja me e madhe qe “ndot” ditët tona.

Sapo lexoj ndonje shkrim mbi rrezikun e vaksinimit dhe mosvaksinimit (nje qendrim ende i paqartesuar) te femijeve, titulli i rradhes shfaqet edhe me enigmatik. “E ke gjetur sekretin e rinise se perjetshm? 

Per juve nuk e di, por une mendoj se PO, por kurioziteti nuk me le pa i hedhur nje sy shkurtimisht “sekretit” ne shkrimin e rradhes.

Ti ngre sytë dhe bomba e rradhes te shperthen nder sy, ” nga Algjeria importohen portokalle te injektuar me shiringe me virusin HIV/AIDS. 

Kjo “surprizeeee” te ngjeth mishtë dhe ti rend me vrap te koshi i frutave per te bere nje kontroll te imet.

Muzika ne sfond sikur ta gjalleron diten e te jep ca shtysa guximi.   

Me deshiren e madhe per te mesuar me shume mbi rreziqe te ngjashme, futesh serish online dhe sa gjithe faqja e ekranit te kompjuterit tend lexon reklamen qe te shfaqet automatikisht, “Thuaji Jo rrudhave me Kremin me gjak dragoi!” Zot i madh, këtë se kisha dëgjuar me parë.  

Ohuuuha, cfare meraku kam une, çfarë reklame me del perpara!

Rikthehem serish tek shkrimi mbi sigurine ushqimore dhe hap artikullin e rradhes, mbi miellin per kafshë qe tregtaret shqiptare importojne per prodhimin e bukes ne vend. Nje ndjesi marramendjeje me pushton. Nje milion skenare mbi pasojat e kesaj gjeje per shendetin tone, pushtojne mendjen time.

Vazhdoj te lexoj komentet e njerezve te shqetesuar njesoj si une. 

Me titra ultraviolete me pulson nje pyetje “Akoma ne lufte me rrudhat?”

Oooooo me c’mendet me Keto rrudha. Filloj te dyshoj se pas ekranit te kompjuterit eshte fshehur nje femer me fytyrën krejt te zhubrosur qe vuan per lekuren e saj dhe gjithë c’mund te bëjë eshte te shtype kesij titujsh.

Me bie telefoni.

– Zonje, Ju Jeni selektuar sot nga rrjeti yne Si klient VIP. 

(Klient VIP-ouu cfare bera valle per ta “merituar” kete nder?)

Kompania jone pasi te marre komfirmimin tuaj, ju dorezon pa pagese kremin antirrudhe me jarge kermilli? Si e keni Adresen zonja Edlira?

Nuk kam rrudha e dashur- i pergjigjem une.

Uaaa zonja Edlira? Si ka mundesi te mos keni rrudha pa perdorur kremin tone?

Qesh me zor dhe i them, -ja qe nuk kam. Diten e mirë!!!

Ajo nga krahu i telefonit dic mendon e me pyet serish ” Zonje, asnje rrudhe nuk ka mundesi, apo bëni Botox?”

Nuk ka NEVOJË t’ju shkruaj sesa me shkoi “temperatura e vlimit”, por thjesht e falenderova per telefonaten dhe biseda u mbyll. Epo pike e zeze, mos me te lënë rehat ne qetesine tende!

Une nuk bej lidhjen se si Ka mundesi qe ne nje fragment kohe kaq te shkurter, kam lexuar e degjuar kaq shumë pyetje mbi rrudhat.

Nuk mbaron ketu “rrugetimi im antirrudhe”. Nen dere lexoj nje njoftim “Doni te dukeni bukur para pasqyres? Ofrojme masazhe fytyre dhe qafe ne shtepi”.

C’bera? Shkova para pasqyres dhe pashe veten time. E njejta Edi si cdo dite. Po ata sy, po ajo hundë e goje, po ajo lekure. Qesha. Cudi e madhe, qe Ishte po e njejta qeshje qe une mbaj mend ndër vite.

Rrudha? Po si Mund te qeshe njeriu e te mos mblidhet lëkura? Si mundet te lumturohesh pa buzeqeshur?

Se di perse kane frike njerezit nga rrudhat? Ato Jane ravijezim i lumturise, buzagazit, i vete jetes.

Nuk kam frike nga lumturia, nga shenjat e buzagazit te saj. 

Mua me trembin rrudhat e shpirtit, qe e transformojne njeriun ne nje perbindesh. Keto rrudha kam frike. Nga Keto rrudha i vjen e keqja njeriut jo nga ato te lekures se fytyres.

Çdo stine jetesore ka karakteristikat e saj. Sa dua ti shijoj te gjitha stinet, pa friken se pas veres, temperaturat do te ulen.

Njeriu rrudhoset e plaket, kur i plaket shpirti…
E juaja,

Edi Gogu

Pastrim pranveror "me themeli"

Çdo te shtune, i njejti ritual. 

Tundje e shkundje e qilimave, rrugicave, batanijeve, ajrosja dhe "diellosja" e jastekeve dhe shtrojeve. "Ti shohe Dielli!"- thoshte mamaja ime. Ne fakt e thote ende😉

Ne ate kohe "besoja" se Dielli e "perqendronte shikimin e tij" vetem mbi qilimat tanë, te cilet duhet ti "zhvishja" nga pluhuri me te njejtin perkushtim cdo te shtune.

Cdo Pranvere, ne familjen tone dhe ne shume te tjera behej (ende bejme pune pranvere) pastrimi pranveror Ku levizte nga vendi e pastrovej cdo gje, deri tek mbushja e dyshekeve tane. Mami donte ta largonte "dimrin" nga cdo gjë. 

Tani qe kam vete fëmijë dhe stinet i mirepres si zonje shtepie, e kuptoj me se miri mamin tim, gjithe punen e saj dhe rendesine e largimit te "zgjyres se dimrit" nga cdo pore e mundshme rreth e rrotull nesh.

Tani ndryshe nga atehere ka me pak blozë (ose hic fare) ne shtepite tona, dhe sobat nuk kthejne me si 25 vjet me pare😊

Ne fakt, blozë kemi serish per te pastruar, por jo nga qyngjet e sobave te Pogradecit (ato kishin goxha nam te mirë asokohe), por nga shpirtrat tane.

Gjate "dimrit" e kemi mbushur zjarrin e shpirtit me inat, zemerim, zili, shpifje, mashtrime, genjeshtra, mosfalje, frike dhe pafytyresi dhe tani ka ardhur koha per ta nxjerre shpirtin dhe zemren ne Diell.

Eshte e neveritshme te jetosh ne nje ambient te ndotur ndaj ajrosja dhe nxjerrja ne Dielll, ne drite eshte e pazevendesueshme.

Kete Pranvere, teksa pastrojme me themeli shtepite tona nga "dimri", mos te harrojme qe te nxjerrim ne Drite zemrat tona. Jane ca "papasterti" qe vetem fuqia e drites i zhduk.

Ne zemrat dhe shpirtrat e pastruara nga ndyresite, ka ajer te paster per te jetuar dashuria. 

Me dashuri,

Edi Gogu