Miq te mire kudo qe ndodheni ju pershendes:-)
Keto dite me eshte dashur te flas me nje grup nenash, ne lidhje me vetevleresimin tek femijet. Jane shume gjera qe ne i bejme padashje apo sepse ashtu na kane mesuar apo trajtuar ne gjate femijerise tone dhe fatkeqesish kemi tendencen t’i perseritim me femijet tane.
MAMI A JAM FEMIJE I MIRE UNE?
Kjo eshte nje nder pyetjet qe e bejne te gjithe femijet qe ne moshen tre vjec. Ndonjehere e bejne pasi kane bere ndonje “zullum”, por ndonjehere e bejne edhe thjesht pa asnje arsye.
Femijet i mbledhin pergjigjet qe ne u japim dhe i ruajne per nje kohe te gjate ne mendjen dhe zemren e tyre. Madje ato fjale qe ne u themi ne ato momente lene gjurme domethenese per gjate gjithe jetes. Nese fjalet e pergjigjes se kesaj pyetjeje jane negative, atehere femija fillon dhe e beson se ai eshte i keq dhe madje fillon edhe te sillet si i tille. Pasojat jane shkaterruese per jeten e atij femije, fatkeqesisht, sepse cdo here qe atij i vendoset nej nofke tallese apo i thuhet nje fjale disaprovuese, te gjitha keto “bagazhe negative” mblidhen ne depoziten e kujteses afatgjate.
Per me keq ne moshen e adoleshences, i gjithe ky bagazh negativ merr formen e vullkani qe eshte gati per te goditur cdo ndjenje vetevleresimi.
Nje dite pashe nje pellumb qe i kishte ngecur kemba ne nje tel me gjemba. Ai perpiqej te fluturonte, por pesha e tij dhe dhimbja qe ndiente e lodhnin.
E njejta gje ndodh edhe me ndjenjen e demtuar te vetevleresimit. Ti perpiqesh te ecesh perpara, te fluturosh si pellumbi, por pesha e vetevleresimit negativ te ul poshte.
Nese vete personi apo dikush tjeter nuk e ndihmon qe te gjeje nje menyre per t’u sheruar nga vetevleresimi negativ- pasojat jane negative dhe mund ta cojne personin deri ne vetevrasje.
Kete artikull te plote mund ta lexoni tek http://profamilja.wordpress.com
Ju uroj nje fundjave te kendshme dhe plot diell:-)
Me dashuri,
Edi Gogu
Friday, October 22, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment